สักครั้งในชีวิต

[jackagee]

ARCHERY WORLD CUP 2012 STAGE1 SHANG HI

ผมเชื่อว่า คนที่เล่นกีฬาอย่างจริงจังจำนวนมาก อยากเป็นทีมชาติ
ผมเป็นคนหนึ่งในกลุ่มคนเหล่านั้นครับ
การได้ธงติดหน่้าอก แล้วเอาความสามารถทั้งหมดที่มี
ไปต่อกรกับนักกีฬาจากประเทศอื่น
เป็นรสชาดของชีวิตที่กลมกล่อม,ละมุน,หอมหวาน,และขมฝาดคอ ปะปนกัน
จะรสไหนก็แล้วแต่ มันก็ให้ข้อได้คิดหลายอย่างต่อการใช้ชีวิตของนักกีฬาที่อยากเป็นทีมชาติ
จะอย่างไรบ้างนั้น ผมจะระบายของผมให้ฟัง
http://i294.photobucket.com/albums/mm98/jackagee/team1.jpg


Shang Hi
http://i294.photobucket.com/albums/mm98/jackagee/SH1-1.jpg
ผมได้มีโอกาศไปแข่งขันระดับโลก ในรายการ World Cup 2012 Stage 1 ที่เซี่ยงไฮ้
การได้ไปครั้งนี้ เพราะสมาคมฯ ส่งไปแค่ 1 คนเท่านั้น คือน้องเอก นักกีฬาโอลิมปิกหนึ่งเดียวของเรา
จึงมีที่ว่างเหลือสำหรับคนที่พร้อมจะส่งตัวเองไปได้ และได้รับการตอบรับจากสมาคมฯ ว่า ยินดี
คงเพราะสมาคมฯเห็นความตั้งใจของผมมาตลอด และ อันดับในประเทศไทย ผมก็ไม่ได้ขี้เหร่เท่าไรนัก
การเตรียมตัวของผม อันดับแรก ผมก็พยายามเคลียงานให้หมด
และเริ่มซ้อมจริงจังที่หัวหมาก สองอาทิตย์ก่อนเดินทาง
โดยจะซ้อมช่วงบ่ายถึงเย็น ตามโปรแกรมที่ทางสมาคมฯจัดไว้สำหรับนักกีฬา เพราะช่วงเช้า ทำงาน
World Cup เป็นแมทช์ที่ใหญ่มาก น่าจะใหญ่ที่สุดของกีฬาชนิดนี้แล้ว หากไม่รวมโอลิมปิกนะครับ
นึกในใจ จะรอดมั๊ยเรา......... ก็ตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่า หากทำคะแนนให้ผ่านควอลิฟายได้ ก็ถือว่าสำเร็จแล้ว
ตรงนี้ หลายท่านคงคิดว่า คิดแค่นี้ ก็ได้แค่นี้ ไม่มีวันได้เหรียญทองหรอก ใช่ครับ ผมไม่เถึยง
แต่เพราะอะไร ผมถึงหวังแค่นี้ เดี๋ยวผมจะค่อยๆอธิบายให้ฟัง
ผมดูสถิติของ World Cup ที่ผ่านมาหลายๆครั้ง 64 อันดับแรก
จะทำคะแนนอยู่ที่ 335-340 up ในranking อันดับต้นๆ และประมาณ 320กว่าๆ ในอันดับท้ายๆ
ธนูเป็นกีฬาของสถิติ ผมดูสถิติของตัวเอง ที่มีขึ้นมีลง ตามแต่ความฟิตในแต่ละช่วง
สูงสุดที่เคยทำได้ในการแข่ง คือ 317 ในหนึ่งสกอร์ และ 631 ในสองสกอร์
ฉะนั้น เป็นไปได้ยาก ที่จะผ่านควอลิฟาย 64 คน .... แล้วจะไปทำไม???
ถามเอง ตอบเองสั้นๆครับ “สักครั้งในชีวิต” กับนักกีฬาระดับโลก
ถึงตอนนี้ “สักครั้ง” ของผมได้เกิดขึ้นแล้วครับ
และอยากเล่าอะไรหลายอย่างให้กับคนที่อยากมี “สักครั้ง” แบบผม

[jackagee]

วันซ้อม
http://i294.photobucket.com/albums/mm98/jackagee/p_day1.jpg
เซี่ยงไฮ้ ใช้เวลาเดินทางประมาณ 5 ชั่วโมง
อากาศดีครับ 12-15 องศาตอนกลางคืน 21-22 องศาตอนกลางวัน
ช่วงวันทำการแข่งขัน จะมีเมฆครึ้มซะเป็นส่วนใหญ่
มีบางช่วงที่มีแสงลอดผ่านเมฆมาให้อุ่่นบ้างแต่ไม่บ่อยนัก
สำหรับผม กำลังเย็นสบายเลยครับ การได้ยิงธนูในสภาพอากาศแบบนี้ ถือเป็นครั้งแรกในชีวิต
เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา สภาพการยิงคือ ร้อน เหงื่อไหลเหนอะหนะเข้าตา กระหายน้ำ ฯลฯ
คราวนี้ .... สวรรค์เลยนะเนี่ย
World Cup เป็นแมทช์ที่มีการจัดการที่เนี๊ยบมากครับ ทุกอย่างเป๊ะๆ
ตารางเวลาบอกว่า คู่นี้แข่ง 10:25น. ก็คือเวลานั้นเป๊ะๆ ครับ
ไม่เห็นคู่ไหนเลยที่ไม่ตรงเวลา
ผมดูแล้วประมาณว่า คลาดเคลื่อนไม่น่าเกิน 30 วินาที ครับ
วันซ้อม ทุกคนมาพร้อมเพรียง บรรยากาศคึกคัก เหมือนแมทช์ในบ้านเรา จริงๆนะครับ
ผมรู้่สึกไม่ต่างจากการจัดแข่งของบ้านเราเลย ที่แตกต่างคือผู้เข้าร่วมแข่งและคนจัดครับ
ธนูวางเรียงเป็นตับ หน้าเป้าก็เบียดๆกันยิง ฯลฯ เหมือนๆกันครับ
แต่ที่พิเศษกว่าคือ เราเห็นนักกีฬาฝีมือระดับเทพของโลกตัวเป็นๆ ในทุกอิริยาบท
เห็นวิธีการเตรียมทีมของแต่ละประเทศที่แตกต่างกัน วิธีการโค้ชชิ่งนักกีฬาที่แตกต่างกัน
ความสนุกของทีมงานจัด รอยยิ้มของทุกๆคนที่ทำให้เรารู้สึกสนุกกับแมทช์นี้
แต่ การยิงของผม ยังไม่คงเส้นคงวาเหมือนที่เคยเมื่อตอนที่ยิงดีๆน่ะครับ
กล้าบอกเลยว่า ไม่ต่ืนเต้นอะไรเลย เพราะผมกำลังเก็บเกี่ยวกำไรชีวิตโดยที่ไม่มีความกดดันอะไร
ความตื่นเต้น หรือกังวล จึงไม่มี และไม่เป็นปัญหา แต่ปัญหาคือ ซ้อมมาน้อยจริงๆ
ก็เลยยิงแบบเข้าบ้าง ไม่เข้าบ้าง
(แต่พักหลังมานี่สงสัยตัวเองครับว่า ที่เข้าก็เข้าจริง ที่หลุด ก็หลุดไกลจริง)
พูดถึงเร่ืองการซ้อม ผมว่า มันน่าจะใช้ทฤษฎีของดนตรีได้
คือ “คุณจะต้องดูและอ่านโน๊ตบนแผ่นกระดาษนั้นและจำให้ขึ้นใจ
แล้วซ้อม ๆ ๆ ๆ ซ้อมจนลืมโน๊ตพวกนั้น.....”
หลังจากเพ้อเจ้อและซ้อมเสร็จ ก็กลับไปกินข้าวที่โรงแรม
นอนแช่น้ำอุ่นแล้วคิดว่า พรุ่งนี้สนุกแน่

[jackagee]

รอบคัดเลือก
ความรู่้สึกวันนั้น สบายใจและดีใจที่ได้มาครับ
ไม่ตื่นเต้น แต่ผมเชื่อว่า ก้นบึ้งลึกมากๆ มีความต่ืนเต้นอยู่จริง
ผมได้ยืนยิงเป้าเดียวกับ แบรดดี้ เอลิสัน แชมป์หลายสนามในรายการใหญ่ๆ
เค้ายิง 19A ผมยิง 19D
ดีใจครับ ได้สังเกตุฟอร์มเค้าแบบใกล้ๆ
หลายครั้งที่เราพูดถึงเรื่องฟอร์มการยิง อดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบกับฟอร์มของนักกีฬาเกาหลีใต้
แบรดลี่ แตกต่างมากครับ อีกประเทศที่แตกต่างกับเกาหลีใต้อย่างเห็นได้ชัดคือฝรั่งเศษครับ
แต่ที่เหมือนกันคือ ความคงเส้นคงวาของฟอร์มครับ ทำอย่างไร ก็ทำอย่างนั้นทุกลูก
จังหวะจะโคนในการยกคัน,ช่วงpre draw,เข้าแองเคอร์,Timing ของคลิ๊กเกอร์ จนจบฟอลโลว์ทรู
สม่ำเสมอทุกลูก ลูกที่ 1 ทำอย่างไร 2-3-4-5-6 ก็ทำเหมือนกันจริงๆ ให้ดิ้นตายสิ
มันต้องผ่านการฝึกซ้อมมาอย่างโหด และใช้เวลาอยู่กับการยิงมากๆๆๆๆๆๆจริงๆ ถึงจะทำอย่างนั้นได้
ผมยิ้มให้ตัวเอง แล้วตั้งสมาธิก่อนสัญญานเริ่ม
ชุดแรกผ่านไป ทุกคนเดินไปที่เป้า คนที่ยิง 19A ขานแต้มก่อน แบรดดี้นั่นเอง
“เอ็กซ์ เอ็กซ์ เอ็กซ์..... เอ็กซ์ เท็น ไนน์” !!!!!! แล้วก็เอาแท่งอาหารเสริมยัดเข้าปากเคี้ยวกรุบๆ
ผมนึกในใจ “หมอนี่ไม่ใช่มนุษย์โลก”
พอถึง 19D ผมไม่บอกนะว่าผมขานอะไรบ้าง แต่ผมใช้เป้าของเค้าคุ้มครับ มีตั้งแต่สีเหลืองไปถึงสีฟ้า
วันนั้น ผมยิงด้วยความตั้งใจจริงๆ ไม่มีลูกไหนเลยที่ลดคัน ลั่นทุกลูกครับ
แต่ไม่เข้าจริงๆ ก็พยายามนึกหาข้อบกพร่องอยู่ตลอด
มีชุดนึงเอา 55 เต้มมาได้ แต่ก็ไม่คงเส้นคงวาเท่าไหร่
มีผู้เข้าแข่งขัน 105 คน จบสองสกอร์ Ranking ของผมคือ 103 !!!
ไม่ผิดหวังจริงๆครับ ไม่ได้ประชดนะ เพราะหลังจบสกอร์แรก ก็คิดแล้วว่า หากยังยิงประมาณนี้
อันดับ น่าจะอยู่ 1 ใน 5 นับจากท้ายตาราง
อืมมมมมมม มันได้พิสูจน์แล้วจริงๆว่า หากอยากอยู่อันดับต้นๆของโลก
เราจะต้องใช้ชีวิตอย่างไร
แข่งเสร็จ กลับโรงแรม นอนแช่น้ำอุ่น แล้วคิดถึงที่เดินเที่ยวพรุ่งนี้.....น่าจะสนุก
http://i294.photobucket.com/albums/mm98/jackagee/Q_day1.jpg

อาบน้ำเสร็จก็ลงมาทานอาหารที่ชั้น 1 ระหว่างนั้น
ก็แวะที่ล๊อบบี้ เพื่อเช็กเมลล์งานที่ค้าง
แล้วใช้อินเทอร์เน็ตในทางบันเทิงอีกหลายอย่าง และด้วยความอยากรู้ว่า
พรุ่งนี้ ใครเจอใครบ้าง
จึงเข้าไปเช็กขาไก่ในเวปไซด์ของ World Archery
...... เฮ่ย....มีชื่อเราด้วยเว่ย
เค้าไม่ได้ตัดที่ 64 คนครับ เค้าเอาหมด เอาเข้าไปดวลกันหมด
ผมดีใจแทบกระโดด
แค่ได้ไปยืนยิงบนเส้นยิงเดียวกับนักกีฬาฝีมือระดับโลกก็ดีใจแล้ว
แต่ที่ดีใจกว่าคือ คนที่ดวลกับผมคือ โอ จิน เย็ก ชาวเกาหลีใต้ เจ้าของสถิติหลายรายการ
ผมเดินไปที่ห้องอาหาร เจอโค้ชคิมหันมายิ้มแป้นกับผม แล้วบอกว่า
Jack tomorrow you shoot.
อาหารจีนมือนั้นอร่อยมากครับ.....................
ก่อนนอน ผมนึกในใจ พรุ่งนี้ สนุกแน่ๆ

[jackagee]

รอบดวล
http://i294.photobucket.com/albums/mm98/jackagee/i_DAY1.jpg

วันนั้นอากาศยังคงเย็นครับ แต่ไม่ถึงกับหนาวสั่น
ผมรู้สึกสบายตัวมากจริงๆ สมาธิดีมากครับ
หลังสัญญาณยิง ผมเดินออกไปมั่นใจมาก ซัดไปสามลูกเนียนๆ
ได้มา 19 แต้ม!!!! 19 แต้มจริงๆ โอ จิน เย็กได้ 27 แต้ม
0-2 ครับ
คะแนนออนไลน์ให้ชาวโลกได้เห็นทันที
ประเทศไทยมาแล้ววววววววววววววว!!!!
http://i294.photobucket.com/albums/mm98/jackagee/i_DAY2.jpg

มันเกินไปอ่ะ แบบนี้มันเกินไป รับไม่ได้ อย่างน้อย 25 ก็ยังดี แต่นี่ 19 แต้ม
ผมเดินกลับมาหลังเส้นยิงแบบคิ้วขมวด นึกในใจ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
น้องสุ ที่คอยยืนส่องกล้องอยู่ด้านหลังบอกว่า “พี่นึกดูดีๆว่าพลาดตรงไหน”
ผมนึกไม่ออกแล้ว เพราะคิดว่า แต่ละลูกเนียนมาก
ฟอลโลว์ทรูออกไปควงคันสวยมาก น่าจะเข้า
แต่ไม่เข้า และสัญญาณยิงก็ดังขึ้น
ผมเดินออกไปทั้งๆที่คิ้วขมวด แล้วยิงแบบอารมณ์ฉุนๆ
เอ็กซ์ ครับ ลูกนั้น เอ็กซ์จริงๆ โฮจินเย็ก ได้ 8
ผมมองดูจากกล้อง แล้วนึกในใจ เอาล่ะเว่ย มันต้องแบบนี้นี่เอง
การยิงแบบอารมณ์ฉุนๆนั้น มันปล่อยขาดมากครับ ขาดแบบมือขวาหลุดไปอยู่ที่ท้ายทอย
ทีนี้ รู้สึกมันส์เลยครับ สนุกม๊ากกกกกกกก
27-27 คนละ 1 แต้ม เป็น 1-3
ผมได้มา 1 แต้ม!!!!!!
มีการเคลื่อนไหวทั้งท่าทีและคำพูดของทีมโค้ชเกาหลีใต้อย่างเห็นได้ชัดครับ
เพราะปกติแล้ว โอ จิน เย็ก หรือ เกาหลีใต้ ต้อง 29-30 เป็นมาตรฐาน
หากยังยิง 27 แบบนี้ ก็มีสิทธิ์โดนสอยได้ เพราะ ผมไม่หลุด
จากนั้นก็ยิงแบบปล่อยขาด ปล่อยขาดทุกลูก
27-28 เฉียดไปนิดเดียวเองนะไอ้หนุ่มกิมจิลูกสุดท้ายผมเฉียด10ไปนิดเดียว 1-5 แต้ม ผมยังคงสนุกอยู่
ชุดสุดท้าย ผมยิง 8 เค้ายิง 10
ผมยิง 9 เค้ายิง 9
ลูกสุดท้าย เค้ายิงก่อน ผมยืนดู เค้ายิง 9 ครับ
ถึงผมยิง 10 ก็แพ้ แต่ผมตั้งใจมาก
ปล่อยไป ผั๊ว.......... เอ็กซ์
เดินกลับมาแบบสะใจมาก
http://i294.photobucket.com/albums/mm98/jackagee/i_day3.jpg

ยิงไปสี่ชุด ชุดละ สองนาที เป็น 8 นาทีที่มีค่ามากครับ
ตอนยิงลูกสุดท้ายเสร็จ แล้วเดินออกมาเอาคันกลับมาวาง
โค้ชประเทศไหนไม่รู้เดินมาชมว่า You Shoot good. จำได้ลางๆว่าน่าจะเป็นอเมริกา
ผมยิ้มหน้าบานเลย
กลับมาโค้ชสองคนของโฮ จิน เย็ก ก็มาจับมือ พร้อมเอ่ยชมด้วยรอยยิ้ม ยิ้มจนตาหยีน่ะครับ
ผมไม่รู้ว่าเค้าชมจริง หรือ เป็นมารยาท แต่ผมว่า สามชุดนั้น ผมยิงดีแบบสะใจตัวเองจริงๆ
1 แต้มที่ได้มา หากเป็นนักกีฬาระดับโลก คงว่าน้อยไป แต่สำหรับผม มากเกินคุ้มครับ
แล้วโฮ จิน เย็ก ก็เข้าไปได้ไม่ถึงรอบ 1/4
http://i294.photobucket.com/albums/mm98/jackagee/i_DAY6.jpg

[jackagee]

เกือบครับ เกือบจริงๆ
แต่ชัยชนะ ต้องก้าวข้ามคำว่า เกือบ ไปให้ได้
ก้าวที่จะข้ามไปได้นั้น มีแค่ความหวังไม่ได้ มีแค่ความมั่นใจก็ไม่ได้
สิ่งที่จะทำให้เราก้าวข้ามคำว่า เกือบไปได้ คือ ความจริงครับ
ผมว่า แรงผลักดันที่ทรงพลังที่สุดคือ ความฝัน
ผมจำไม่ได้ว่า ประโยคนี้ใครได้กล่าวไว้ ซึ่งผมว่ามันจริง
“ผู้ใดไม่มีความฝัน เท่ากับว่า คนผู้นั้นได้ตายไปแล้ว”
ฝันเป็นพลังผลักที่สำคัญของก้าวที่จะนำไปสู่ความจริง
เมื่อเจอกับความจริงแล้ว เราจะยอมรับมันได้มั๊ย
หากยอมรับได้ และอยู่กับความจริงนั้นได้ ยังไง ก็เหรียญทอง
ความจริงที่ว่านั้นคือ “ชัยชนะไม่มีทางลัด”
คุณต้องซ้อม ซ้อม ซ้อม และซ้อมเท่านั้น
ไม่ใช่ว่าซ้อมแค่เล่่นกีฬาเท่านั้น สมอง คุณก็ต้องซ้อม ความคิด คุณก็ต้องซ้อม
จิตใจ คุณก็ต้องซ้อม
หากอยากเป็นระดับโลก ก็ต้องซ้อมแบบระดับโลก
คนที่เป็นระดับโลกในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นกีฬาหรืออะไรก็แล้วแต่
ล้วนใช้ชีวิตแบบทุ่มเทให้กับสิ่งที่เค้าทำอย่างไม่เคยย่อท้อและถอยหลัง
สำหรับกีฬา ในประเทศเรา การใช้ชีวิตแบบความจริงนั้น มันโหดร้ายไม่ใช่น้อย
เป็นเพราะอะไรบ้าง ผมคงไม่ต้องอธิบายอะไร
แต่ผมเชื่อว่า มีคนทำได้แน่ๆ คนๆนั้นคือ
คนที่มีความฝัน....และอยู่กับความจริงได้ครับ
หลังจบการแข่ง ผมได้คุยกับเพื่อนนักกีฬาชาวมองโกเลีย ทีมาเก็บตัวอยู่เมืองไทยนานแรมปี
ชื่อ ทุกโซ และ กาน่า
กาน่าเล่าให้ผมฟังว่า เค้าเป็นคนขับแท็กซี่ ภรรยาจบด๊อกเตอร์ ทั้งสองเล่นกีฬายิงธนู
วันหนึ่ง ขณะขับแท็กซี่ ทุกโซ โทรเข้ามา ทุกโซถามกาน่าว่า ความฝันของแกคืออะไร
กาน่าตอบว่า “โอลิมปิก”
ทุกโซก็บอกว่า งั้นก็มายิง ไม่ต้องขับแท็กซี่
กาน่ากลับไปคุยกับภรรยา ปรึกษากันว่า ใครจะไปยิงธนู ใครจะอยู่ทำงาน
ภรรยาเป็นคนเสนอว่า ให้กาน่าไป แล้่วเค้าจะอยู่ดูครอบครัวเอง เพราะกาน่ายิงได้ดีกว่า
ปัจจุบัน ทั้งทุกโซและกาน่า มีคะแนนเฉลี่ยตอนซ้อมที่เมืองไทย ไม่ต่ำกว่า 325 ต่อสกอร์
และยิงได้มากกว่า 330 บ่อยครั้ง
(ผมไม่แน่ใจว่า ทุกโซได้ตั๋วไปโอลิมปิกหรือเปล่า คุ้นๆว่าเหมือนจะได้แล้ว)
ผมเองนั้น มีความฝัน แต่ไม่สามารถอยู่กับความจริงได้ครับ
แต่ก็ยังอยากฝึกซ้อมให้ยิงได้ดีๆ เพราะหากมีโอกาศอีก จะได้ต่อกรกับยอดฝีมือได้สูสีกว่านี้
http://i294.photobucket.com/albums/mm98/jackagee/i_DAY4.jpg

[jackagee]

นั่นคือ “สักครั้ง” ของผม
ซึ่งผมคิดว่า ที่เอามาเล่าสู่กันฟังนี้ น่าจะมีประโยชน์บ้างสำหรับคนที่อยากมี “สักครั้ง” แบบผม
แต่สำหรับผมตอนนี้ อยากจะมี “อีกสักครั้ง” แล้วล่ะครับ
http://i294.photobucket.com/albums/mm98/jackagee/i_DAY5.jpg

[earl of huntingdon]

แจ๋วมากน้อง:2TU::2TU::2TU:

เป็นกำลังใจให้เสมอและเรื่อยๆ :D

ปล. ชอบตรงนี้มากๆ
พูดถึงเร่ืองการซ้อม ผมว่า มันน่าจะใช้ทฤษฎีของดนตรีได้
คือ “คุณจะต้องดูและอ่านโน๊ตบนแผ่นกระดาษนั้นและจำให้ขึ้นใจ
แล้วซ้อม ๆ ๆ ๆ ซ้อมจนลืมโน๊ตพวกนั้น.....”

พี่สอนรุ่นน้องแบบนี้เลย แต่พี่ขอแก้ตรงท้ายว่า "ซ้อมๆๆจนnoteพวกนั้นมันออกมาโดยธรรมชาติจากมือเราเองโดยที่ไม่ต้องไปนึกถึงมัน"

[ck.]

อั๊ยยย่ะ เยี่ยมไปเลยพี่ :fighting0023::fighting0023::fighting0023::bullseye:

[หนอน]

เยี่ยมครับแจ็ค พี่ว่าตั้งใจแบบนี้ คงมี"อีกหลายๆครั้ง"แน่เลย

[Drunken_Writer]

เจ๋งมากแจ็ค.....นายสุดยอด

อยากสักครั้งหนึ่งแบบนี้บ้างแต่คงหมดโอกาส

ไปตามหาสักครั้งหนึ่ง....ในทางของตัวเองมั่งดีกว่า

[ตาเกิ้น]

เยี่ยมมากครับ:2TU:

หลายครั้งที่พี่ๆน้องๆเราตั้งใจทำสิ่งที่คนอื่นๆมักจะถามกันว่า "ทำไปทำไม ทำแล้วจะได้อะไรขึ้นมา"

ผมคิดในใจเสมอว่า ทำไมต้องถามเหตุผล อยากทำก็ต้องทำ

เยี่ยมมากครับแจ๊ค น่าจะเป็นกำลังใจให้กับอีกหลายคนกล้าทำสิ่งที่อยู่ในใจกันมากขึ้น สู้ต่อไปนะครับ พี่น้องๆเป็นกำลังใจให้เสมอ;)

[หนูเล]

จากปกหลังของหนึ่งในหนังสือโปรดของผม....
"โลกเราเต็มไปด้วยความฝันโง่ๆ.....
แอริค วีเลนไมเยอร์ เป็นคนตาบอด เขาฝันที่จะปีนเจ็ดยอดเขาที่สูงที่สุดในโลก
คริส มูน ขาขาดจากกับระเบิด เขาฝันจะเป็นนักวิ่งมาราธอน
.......
เหล่านี้เป็นความฝันโง่ๆไม่ใช่โง่ธรรมดา แต่โง่มากๆ ทว่าคนโง่เหล่านี้ปฏิเสธที่จะคิดอย่างคนทั่วไปว่ามันเป็นไปไม่ได้ พวกเขาเชื่อว่าต่อให้เป็นความฝันโง่ๆเพียงใด ก็เป็นความฝันที่ต้องลองทำ และความฝันโง่ๆนั้นคุ้มค่าเสมอ แม้ว่าต้องจ่ายด้วยความตาย

เพราะมนุษย์ตายได้ แต่พ่ายแพ้ไม่ได้"

ความฝันโง่ๆ วินทร์ เลียววาริณ

ถ้าไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ก็ทำตามฝันไปเถอะครับแจ๊ค:)

[tee19]

อ่านแล้วน้ำตาจะไหล ดีใจกับคนที่ได้ทำตามฝัน ผมยังคงหาเลี้ยงชีวิตต่อไป
โดยหวังว่าลูกผมจะได้ตามฝันให้ผมแทน

ขอบคุณสำหรับฝันดีๆๆ ที่แบ่งปัน

[The_Ttent]

Visit Very Visit read this my hair arm stand up and hair arm standing ovation in the end

[Hobby]

เป็นกำลังใจให้อีกคนครับพี่ สำหรับนักล่าฝัน แต่สำหรับผมแล้ว "อีกสักกี่ครั้งก็ยังไม่เคยพอ"

[Stars Under The Sky]

ไม่ต้องสักครั้งในชีวิตหรอก หลายๆครั้งก็ได้ครับ 555 โดยส่วนตัวก็อยากให้นักกีฬายิงธนูไทย มีโอกาสได้ไปแข่งขันในสนามแข่งระดับโลกแบบนี้บ่อยๆนะครับ

การได้ไปแข่งในสนามใหญ่ๆกับนักธนูเก่งๆจากทั่วโลกแบบนี้ ก็ถือว่าเป็นประสพการณ์อันดีมากๆนะครับ ที่จะทำให้นักกีฬามีความมั่นใจและประสพการณ์สะสมมากขึ้นเรื่อยๆ ตรงนี้ ก็อยากจะให้ทางผู้มีอำนาจหน้าที่โดยตรงเห็นความสำคัญตรงนี้ ส่งนักยิงธนูไทยได้ไปแข่งขันเก็บเกี่ยวประสพการณ์ในระดับโลกให้มากขึ้นนะครับ อยากให้มองเป้าหมายแบบการไกลนิดหนึ่ง เช่นตั้งความหวังว่าจะคว้าเหรียญ Asian Games อีก สองปีข้างหน้า ก็ต้องเริ่มออกเดินทางแข่งขันเก็บเกี่ยวประสพการณ์ตั้งแต่ตอนนี้ ไม่ใช่ สาม สี่ เดือน ก่อนแข่งแล้วค่อยส่ง แล้วถ้าเป็นไปได้ ก็ส่งแข่งขันแบบยกทีมไปเลยครับ ทุกๆคนจะได้พัฒนาขึ้นมาพร้อมๆกัน

แต่หากทางผู้มีอำนาจไม่ได้ส่งนักกีฬาไปแข่งขันเอง ผมเองก็เป็นหนึ่งในคนที่อยากจะสนับสนุน หรือเชียร์ ว่าใครก็ตามที่พอมีเงินทุนส่งตัวเองไปแข่งได้ และมีฝีมือพอตัวในระดับหนึ่ง ก็อยากจะเชียร์นะครับ ว่าน่าจะลองไปสักครั้ง หรือจะหลายๆครั้งก็ได้ น่าจะเป็นประสพการณ์ที่ดีและเรียนรู้อะไรได้หลายอย่างมากๆเลยครับ

[ejom]

เยี่ยมมากครับ ท่านผู้กำกับฯ :2TU:

[3ox]

เยี่ยมครับ :2TU:ให้สองนิ้วโป้งเลย:)

ชอบประโยคนี้มากครับ

ไม่ใช่ว่าซ้อมแค่เล่่นกีฬาเท่านั้น สมอง คุณก็ต้องซ้อม ความคิด คุณก็ต้องซ้อม
จิตใจ คุณก็ต้องซ้อม

[PARAM]

เจ๋ง:2TU::2TU::2TU:

[sunny]

ใครถ่ายรูปให้อะสวยเชียว:D

อยากจะมีสักหลายๆครั้ง แต่อาจต้องกินแกลบก่อน:(

[แวบมา]

ใครถ่ายรูปให้อะสวยเชียว:D

อยากจะมีสักหลายๆครั้ง แต่อาจต้องกินแกลบก่อน:(

ใช้กล้องอะไร เลนส์อะไร

เปิดหน้ากล้อง/ความไวชัตเตอร์ เท่าไร

วัดแสงตรงจุดไหนครับ :rolleyes:

[bambright]

:2TU::2TU::2TU:

[Tu555]

ที่ไหนมีความฝัน ที่นั่นมีความสวยงามของดอกเหงื่อที่พร่างพราย เมื่อหมดฝันชีวิตก็ไร้ความหมาย จงฝันเถอะ จงทำความฝันให้เป็นดังเข็มทิศ นำพาไปสู่ปลายทางของสิ่งที่หวัง อากาศกลางแดดที่ร้อนเปรี้ยงยังแพ้ลมหายใจร้อนผ่าว สู้ต่อไปครับ หากปลายทางมันคือความฝันที่สวยงาม แต่ ทางที่สวยงามมักจะสวยงามด้วยหยาดเหงื่อ หยดน้ำตา บาดแผล หากมันไปได้ง่ายๆแล้ว มันก็ปราศจากความหมายอันควรจดจำ ผมอ่านข้อความนี้จนขึ้นใจ นับวันยิ่งจริงขึ้นทุกที "ทางไปสู่เกียรติศักดิ์ จะประดับด้วยดอกไม้ หอมหวลยวนจิตไซร์ ไป่มี" สู้ต่อไปครับ

[nomad]

World ranking US อันดับ1 ตามด้วยเกาหลีใต้ ไทยอยู่ที่ 44 :2TU: