3ox
21-04-13, 04:47 AM
"Practice does not make perfect. Only perfect practice makes perfect."
คงเคยได้ยินกันมาบ้างนะครับ ไม่มีอะไรหลอกแค่อยากจะอุ่นเครื่องจุดไฟก่อนThailand Princess Cup
Practice does not make perfect.ซ้อมอย่างเดียวไม่ได้ทำให้เราเก่งขึ้นได้ครับ การซ้อมเป็นแค่การทำซ้ำ หลายๆครั้ง เพื่อให้เกิดความจำ ทั้ง ความจำของกล้ามเนื้อและความจำของความรู้สึก และการซ้อมหรือทำซ้ำหลายๆครั้งแบบผิดๆกลับมีผลทางลบซะด้วยซ้ำ หนักกว่านั้น ความจำก็เป็นอะไรที่ลืมหรือลบออกจากหัวได้ยากมากๆ สังเกตุจากคนที่เป็นTP จะยากที่จะแก้ให้หายได้(ทำให้ลืมยาก) เพราะนั้นคือการลบความทรงจำแบบเก่า แล้วมาเริ่มซ้อมความจำแบบใหม่
ช่วงที่ผมเริ่มหัดยิงธนูใหม่ๆก็เหมือนกัน ยิงธนูมันทุกวัน ซ้อมมันทุกวัน ก็เพราะว่ามันสนุกมากได้ยิงธนูก็สุขมากๆพอแล้ว พอซ้อมหลายๆเดือนติดต่อกันมาเริ่มออกอาการแปลกๆเริ่มควบคุมตัวเองและความรู้สึกไม่ได้ แต่เป็นอาการที่ไม่รุนแรงมากเพราะว่าเพิ่งเริ่มยิง จนไปได้ยินประโยคที่ผมตั้งหัวข้อเอาไว้"Practice does not make perfect. Only perfect practice makes perfect." เลยมาย้อนถามตัวเองว่ายิงธนูไปเพื่ออะไร คำตอบในตอนนั้นก็คือ "จะยิงธนูให้ได้ดีที่สุดเท่าที่ตัวเองทำได้" ในนาทีนั้นผมซ้อมมากแต่เป็นการซ้อมที่ไม่perfect คือแค่การหยิบธนูมายิง ยิง แล้วก็ยิง ไม่มีจุดหมายอื่น มันไม่ได้ตอบคำถามของผมเรื่อง จะยิงธนูให้ได้ดีที่สุดเท่าที่ตัวเองทำได้
perfect practiceเลยเกิดขึ้น ช่วงแรกผมจะตั้งหัวข้อให้ตัวเองว่าอาทิตย์นี้จะperfectเรื่องอะไร อย่าง อาทิตย์นี้ผมจะดูมือที่ถึอคันธนูอย่างเดียวตั้งแต่เริ่มเหนี่ยวสายไปจนถึงลูกหลุดออกจากสายไปแล้วทั้งอาทิตย์ไม่ดูอย่างอื่นเลย อาทิตย์ต่อไปก็จะเปลี่ยนไปดูอย่างอื่นต่อไปจนทั่ว บอกได้เลยครับว่ากว่าจะดูแล้วแก้จนหมดใช้เวลาหลายปี จนมาถึงวันนี้ก็ยังสำรวจไม่จบ จนมาถึงบทสรุป ก็คือไม่ใช่ฟลอมยิงที่perfectจะให้ผลยิงที่perfect ฟลอมเป็นแต่ส่วนนึงเท่านั้นเอง ซ้อมฟรอมเป็นแค่ซ้อมความจำของกล้ามเนื้อ ยังมีอีกส่วนที่ลึกว่านั้นมาก นั้นก็คือ ความจำของความรู้สึก มีทั้งแบบ บวก และ ลบ และการซ้อมอย่างเดียวก็ไม่ได้ทำให้ดีขึ้นได้ การซ้อมแบบperfect practice เท่านั้นที่จะช่วยได้ ในสนามแข่งผมจะเจอความรู้สึกที่ไม่ค่อยเจอในสนามซ้อม มีทั้งความกลัว ความอยาก คิดทางบวก ลบ ต่างๆนาๆ ตื่นเต้นเรื่องโน้นเรื่องนี้ ห่วงว่าคนดูคนเชียร์จะคิดอย่างไงกับตัวเองหรือลูกที่ยิงไป
หลายคนรวมทั้งผมด้วยในสนามแข่ง เราแค่พยามยิงให้รอดTry to Surviveกันมาแล้ว ทำไมเราไม่กลับมายิงให้ สุข ในสนามแข่งกันละ เป็นเรื่องที่เป็นไปได้หรือ เพราะว่าไปแข่งแต่ละครั้งมันเป็นเรื่องของการยิงให้รอดไปลูกนึงๆเท่านั้นเอง การที่จะเปลี่ยนกลับมาให้ยิงอย่างมีความสุขในสนามแข่งทุกๆลูกนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย... เอางี้ผมไม่ให้คำตอบละครับ เพราะอาจจะไม่ใช่คำตอบที่ถูกก็ได้ เป็นหน้าที่ของคนยิงธนูไปหาเอาเอง แล้วมันสนุกกว่ามากที่จะค้นหาด้วยตัวเอง บอกใบ้ให้นิดนึง มันเริ่มมาจากตอนที่เราซ้อมนั้นแหละครับ...บาย
คงเคยได้ยินกันมาบ้างนะครับ ไม่มีอะไรหลอกแค่อยากจะอุ่นเครื่องจุดไฟก่อนThailand Princess Cup
Practice does not make perfect.ซ้อมอย่างเดียวไม่ได้ทำให้เราเก่งขึ้นได้ครับ การซ้อมเป็นแค่การทำซ้ำ หลายๆครั้ง เพื่อให้เกิดความจำ ทั้ง ความจำของกล้ามเนื้อและความจำของความรู้สึก และการซ้อมหรือทำซ้ำหลายๆครั้งแบบผิดๆกลับมีผลทางลบซะด้วยซ้ำ หนักกว่านั้น ความจำก็เป็นอะไรที่ลืมหรือลบออกจากหัวได้ยากมากๆ สังเกตุจากคนที่เป็นTP จะยากที่จะแก้ให้หายได้(ทำให้ลืมยาก) เพราะนั้นคือการลบความทรงจำแบบเก่า แล้วมาเริ่มซ้อมความจำแบบใหม่
ช่วงที่ผมเริ่มหัดยิงธนูใหม่ๆก็เหมือนกัน ยิงธนูมันทุกวัน ซ้อมมันทุกวัน ก็เพราะว่ามันสนุกมากได้ยิงธนูก็สุขมากๆพอแล้ว พอซ้อมหลายๆเดือนติดต่อกันมาเริ่มออกอาการแปลกๆเริ่มควบคุมตัวเองและความรู้สึกไม่ได้ แต่เป็นอาการที่ไม่รุนแรงมากเพราะว่าเพิ่งเริ่มยิง จนไปได้ยินประโยคที่ผมตั้งหัวข้อเอาไว้"Practice does not make perfect. Only perfect practice makes perfect." เลยมาย้อนถามตัวเองว่ายิงธนูไปเพื่ออะไร คำตอบในตอนนั้นก็คือ "จะยิงธนูให้ได้ดีที่สุดเท่าที่ตัวเองทำได้" ในนาทีนั้นผมซ้อมมากแต่เป็นการซ้อมที่ไม่perfect คือแค่การหยิบธนูมายิง ยิง แล้วก็ยิง ไม่มีจุดหมายอื่น มันไม่ได้ตอบคำถามของผมเรื่อง จะยิงธนูให้ได้ดีที่สุดเท่าที่ตัวเองทำได้
perfect practiceเลยเกิดขึ้น ช่วงแรกผมจะตั้งหัวข้อให้ตัวเองว่าอาทิตย์นี้จะperfectเรื่องอะไร อย่าง อาทิตย์นี้ผมจะดูมือที่ถึอคันธนูอย่างเดียวตั้งแต่เริ่มเหนี่ยวสายไปจนถึงลูกหลุดออกจากสายไปแล้วทั้งอาทิตย์ไม่ดูอย่างอื่นเลย อาทิตย์ต่อไปก็จะเปลี่ยนไปดูอย่างอื่นต่อไปจนทั่ว บอกได้เลยครับว่ากว่าจะดูแล้วแก้จนหมดใช้เวลาหลายปี จนมาถึงวันนี้ก็ยังสำรวจไม่จบ จนมาถึงบทสรุป ก็คือไม่ใช่ฟลอมยิงที่perfectจะให้ผลยิงที่perfect ฟลอมเป็นแต่ส่วนนึงเท่านั้นเอง ซ้อมฟรอมเป็นแค่ซ้อมความจำของกล้ามเนื้อ ยังมีอีกส่วนที่ลึกว่านั้นมาก นั้นก็คือ ความจำของความรู้สึก มีทั้งแบบ บวก และ ลบ และการซ้อมอย่างเดียวก็ไม่ได้ทำให้ดีขึ้นได้ การซ้อมแบบperfect practice เท่านั้นที่จะช่วยได้ ในสนามแข่งผมจะเจอความรู้สึกที่ไม่ค่อยเจอในสนามซ้อม มีทั้งความกลัว ความอยาก คิดทางบวก ลบ ต่างๆนาๆ ตื่นเต้นเรื่องโน้นเรื่องนี้ ห่วงว่าคนดูคนเชียร์จะคิดอย่างไงกับตัวเองหรือลูกที่ยิงไป
หลายคนรวมทั้งผมด้วยในสนามแข่ง เราแค่พยามยิงให้รอดTry to Surviveกันมาแล้ว ทำไมเราไม่กลับมายิงให้ สุข ในสนามแข่งกันละ เป็นเรื่องที่เป็นไปได้หรือ เพราะว่าไปแข่งแต่ละครั้งมันเป็นเรื่องของการยิงให้รอดไปลูกนึงๆเท่านั้นเอง การที่จะเปลี่ยนกลับมาให้ยิงอย่างมีความสุขในสนามแข่งทุกๆลูกนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย... เอางี้ผมไม่ให้คำตอบละครับ เพราะอาจจะไม่ใช่คำตอบที่ถูกก็ได้ เป็นหน้าที่ของคนยิงธนูไปหาเอาเอง แล้วมันสนุกกว่ามากที่จะค้นหาด้วยตัวเอง บอกใบ้ให้นิดนึง มันเริ่มมาจากตอนที่เราซ้อมนั้นแหละครับ...บาย