ตาเกิ้น
27-03-14, 08:04 PM
เมื่อวานบังเอิญได้อ่านเรื่องของชาว Hadza ชนเผ่าอัฟริกันที่อยู่ในพื้นที่ประเทศ Tanzania ในหนังสือ National Geographic Magazine ฉบับเดือนธันวาคม ปี 2009
ผมว่ามีบทเรียนให้เราคิดกันได้หลายอย่าง วิถีชีวิตของชาว Hadza นี่ใกล้เคียงกับเนื้อเพลง imagine ของ John Lennon มากๆ ไม่มีประเทศ, ไม่มีศาสนา, ไม่มีการครอบครอง ซึ่งก็หมายถึงไม่มีความขัดแย้ง ไม่มีสงคราม
ชนเผ่านี้อยู่ในพื้นที่ Great Rift Valley ที่นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าเป็นพื้นที่กำเนิดของเผ่าพันธุ์มนุษย์ก่อนที่จะเริ่มอพยพออกมาสู่ส่วนอื่นๆของโลก ในปัจจุบันนี้ชาว Hadza ส่วนหนึ่งยังคงดำรงชีวิตอยู่ด้วยการล่าสัตว์และหาอาหารจากป่า ไม่มีการเพาะปลูก ไม่มีการสะสม ไม่รู้จักเวลา นักวิทยาศาสตร์ถึงกับเรียก Hadza ว่า fossil ที่มีชีวิต
โลกเรา "เจริญ" มามาก "พัฒนา"มาไกลนับตั้งแต่มนุษย์เริ่มรู้จักเพาะปลูก เราดูถูกวิถีดั้งเดิมของการดำรงชีวิตด้วยการล่าว่าป่าเถื่อน
Hadza มีของประจำตัวเพียงไม่กี่ชิ้นที่สามารถนำติดตัวไปได้ทุกแห่ง มีเพียงคันธนู, ลูกธนู, มีด ซึ่งเป็นเครื่องมือในการหาอาหาร พวกเขาไม่รู้จักวันเวลา, ไม่จำอดีต, ไม่นึกถึงอนาคต, อยู่กับเพียงปัจจุบัน, ใช้ชีวิตด้วยการหาอาหารมาแบ่งกันทีละมื้อ, ไม่สะสม, ไม่มีพิธีการ และไม่มีชนชั้นหรือสถานะทางสังคม
http://s.ngm.com/2009/12/hadza/img/hadza-615.jpg
มองไปลึกๆแล้วก็คล้ายสถานะที่แก่นแท้ของศาสนาพุทธต้องการนำผู้คนไปสู่โดยการปอกเปลือกสิ่งที่สังคมสะสมเข้าบนพื้นฐานเริ่มดั้งเดิมที่จุดกำเนิดของมนุษยชาติออกให้เหลือเพียงเนื้อแท้ การปฏิบัติตัวของ Hadza นั้น จริงๆแล้วก็ไม่แตกต่างจากการปฏิบัติของพระสงฆ์ในยุคแรกของพระพุทธเจ้า(ซึ่งพระสงฆ์ในยุคปัจจุบันส่วนใหญ่ยังทำไม่ได้) สิ่งที่แตกต่างก็เพียง Hadza ต้องหาอาหารเองเพราะไม่มีใครจะทำทานให้, มีเมียได้, ไม่มีพิธีการและไม่มีสมณศักดิ์ (ซึ่งผมเชื่อว่าสมัยพุทธกาลก็ไม่มีเหมือนกัน) พูดอย่างนี้คนที่ "นับถือ" ศาสนาพุทธใน version ปัจจุบันก็คงด่าผมว่าทำไมเอาศาสนาพุทธที่สูงส่งลึกซึ้งไปเปรียบเทียบกับมนุษย์เถื่อนที่ล้าหลัง ไม่เป็นไรครับ ผมเพียงต้องการให้ท่านคิดดูว่าจริงๆแล้วแก่นแท้ของศาสนาคืออะไร
http://images.nationalgeographic.com/wpf/media-live/photos/000/444/cache/experience-bushmen_44490_600x450.jpg
ผมไม่ได้ชวนให้กลับไปใช้ชีวิตด้วยการล่า เพราะในโลกปัจจุบันคงไม่มีพื้นที่และทรัพยากรให้เราทำได้ อีกทั้งมนุษย์ที่เติบโตมาอย่างเราก็ไม่มีความสามารถจะทำได้ ทำจริงๆไม่เกินเดือนคงอดตายกันหมด
เพียงแต่ผมคิดว่าบทความดีๆของ National Geographic นี้อาจจะให้แง่คิดกับเราหลายๆอย่างว่าอะไรคือสิ่งสำคัญอะไรคือเปลือกของชีวิต หลายสิ่งหลายอย่างที่เราต่อสู้ดิ้นรนให้ได้มานั้นแท้ที่จริงแล้วอาจจะไม่ใช่สิ่งสำคัญเลย
แค่อยากชวนให้อ่านดูครับ http://ngm.nationalgeographic.com/2009/12/hadza/finkel-text
ผมว่ามีบทเรียนให้เราคิดกันได้หลายอย่าง วิถีชีวิตของชาว Hadza นี่ใกล้เคียงกับเนื้อเพลง imagine ของ John Lennon มากๆ ไม่มีประเทศ, ไม่มีศาสนา, ไม่มีการครอบครอง ซึ่งก็หมายถึงไม่มีความขัดแย้ง ไม่มีสงคราม
ชนเผ่านี้อยู่ในพื้นที่ Great Rift Valley ที่นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าเป็นพื้นที่กำเนิดของเผ่าพันธุ์มนุษย์ก่อนที่จะเริ่มอพยพออกมาสู่ส่วนอื่นๆของโลก ในปัจจุบันนี้ชาว Hadza ส่วนหนึ่งยังคงดำรงชีวิตอยู่ด้วยการล่าสัตว์และหาอาหารจากป่า ไม่มีการเพาะปลูก ไม่มีการสะสม ไม่รู้จักเวลา นักวิทยาศาสตร์ถึงกับเรียก Hadza ว่า fossil ที่มีชีวิต
โลกเรา "เจริญ" มามาก "พัฒนา"มาไกลนับตั้งแต่มนุษย์เริ่มรู้จักเพาะปลูก เราดูถูกวิถีดั้งเดิมของการดำรงชีวิตด้วยการล่าว่าป่าเถื่อน
Hadza มีของประจำตัวเพียงไม่กี่ชิ้นที่สามารถนำติดตัวไปได้ทุกแห่ง มีเพียงคันธนู, ลูกธนู, มีด ซึ่งเป็นเครื่องมือในการหาอาหาร พวกเขาไม่รู้จักวันเวลา, ไม่จำอดีต, ไม่นึกถึงอนาคต, อยู่กับเพียงปัจจุบัน, ใช้ชีวิตด้วยการหาอาหารมาแบ่งกันทีละมื้อ, ไม่สะสม, ไม่มีพิธีการ และไม่มีชนชั้นหรือสถานะทางสังคม
http://s.ngm.com/2009/12/hadza/img/hadza-615.jpg
มองไปลึกๆแล้วก็คล้ายสถานะที่แก่นแท้ของศาสนาพุทธต้องการนำผู้คนไปสู่โดยการปอกเปลือกสิ่งที่สังคมสะสมเข้าบนพื้นฐานเริ่มดั้งเดิมที่จุดกำเนิดของมนุษยชาติออกให้เหลือเพียงเนื้อแท้ การปฏิบัติตัวของ Hadza นั้น จริงๆแล้วก็ไม่แตกต่างจากการปฏิบัติของพระสงฆ์ในยุคแรกของพระพุทธเจ้า(ซึ่งพระสงฆ์ในยุคปัจจุบันส่วนใหญ่ยังทำไม่ได้) สิ่งที่แตกต่างก็เพียง Hadza ต้องหาอาหารเองเพราะไม่มีใครจะทำทานให้, มีเมียได้, ไม่มีพิธีการและไม่มีสมณศักดิ์ (ซึ่งผมเชื่อว่าสมัยพุทธกาลก็ไม่มีเหมือนกัน) พูดอย่างนี้คนที่ "นับถือ" ศาสนาพุทธใน version ปัจจุบันก็คงด่าผมว่าทำไมเอาศาสนาพุทธที่สูงส่งลึกซึ้งไปเปรียบเทียบกับมนุษย์เถื่อนที่ล้าหลัง ไม่เป็นไรครับ ผมเพียงต้องการให้ท่านคิดดูว่าจริงๆแล้วแก่นแท้ของศาสนาคืออะไร
http://images.nationalgeographic.com/wpf/media-live/photos/000/444/cache/experience-bushmen_44490_600x450.jpg
ผมไม่ได้ชวนให้กลับไปใช้ชีวิตด้วยการล่า เพราะในโลกปัจจุบันคงไม่มีพื้นที่และทรัพยากรให้เราทำได้ อีกทั้งมนุษย์ที่เติบโตมาอย่างเราก็ไม่มีความสามารถจะทำได้ ทำจริงๆไม่เกินเดือนคงอดตายกันหมด
เพียงแต่ผมคิดว่าบทความดีๆของ National Geographic นี้อาจจะให้แง่คิดกับเราหลายๆอย่างว่าอะไรคือสิ่งสำคัญอะไรคือเปลือกของชีวิต หลายสิ่งหลายอย่างที่เราต่อสู้ดิ้นรนให้ได้มานั้นแท้ที่จริงแล้วอาจจะไม่ใช่สิ่งสำคัญเลย
แค่อยากชวนให้อ่านดูครับ http://ngm.nationalgeographic.com/2009/12/hadza/finkel-text