มารกิ
11-08-16, 08:37 AM
ไอ้เฟือง
เรื่องราวของจิ๊กโก๋ข้างถนนที่ไม่มีอะไรให้โลกจดจำ นานมาแล้ว... ประมาณแถวๆปี 2518-19 อะไรแถวๆนั้น เด็กวัยรุ่นแถบภาคกลางคนนึง ที่สันดานก็ไม่ค่อยดีนัก ไร้ซึ่งสาระและแก่นสาร ... และ ตามประสา .. มันก็ตระเวนเตร็ดเตร่ไปเรื่อยเปื่อย หนังสือ เรียนมั่งไม่เรียนมั่ง เน้นเอามันส์อย่างเดียว และ มันไม่ใช่เด็กมีปัญหาอะไร ปัญหาคือตัวมันเองนั่นแหละ
แล้ววันนึงเรื่องพลิกผันในชีวิตก็เกิดขึ้น วันที่ไอ้เฟืองร่อนสังขารไปแถบชายทะเล “คลองโคน” ... แหล่งเครื่องรางของขลังแห่งวัดเขายี่สาร ... หลายวันผ่านไปบนความสนุกสนาน งานวัด งานบุญ และ งานศพ ... แถบนั้นเป็นที่รู้กันอยู่ว่า วันงานศพที่มีขึ้นในท้องถิ่น จะเป็นวันรวมของเหล่าจอมยุทธลูกเต๋า ทั้งมือฝัด มือแม่เหล็ก หูทิพย์ ตาทิพย์จะมาชุมนุมกันอย่างคับคั่ง
... และ คืนนั้น บนศาลาวัด ... เริ่มดึกมากขึ้น วงก็เริ่มใหญ่ขึ้น เด็กวิ่งซื้อเหล้าหาค่าน้ำกันเป็นระวิง .. เมื่อคนมากขึ้นเมามากขึ้น และ แน่นอน ไอ้เฟืองกับพวกสองคนก็รวมอยู่ในวงด้วย .... คนเยอะ ตังค์เยอะ พอเลยเที่ยงคืนอาการเริ่มหมดก็ดูเหมือนจะเริ่มกระจายตัว มีการวางของตึ๊งของคาวงกันนั่วไปหมด ที่แน่ๆตามมาคือ ยักแล้วหาย ตายกูก็ไม่มีจ่าย
เสียงเอะอะเริ่มดังขึ้นจากสองสามวง ... แล้วก็โครม!!! ... เสียงดังก้องก็มาจากวงที่ไอ้เฟืองร่วมอยุ่ด้วย “สัตว์... แดกไอ้นี่ซะเถอะมึง” สิ้นเสียงก็ “โพล๊ะ” สั้นๆ แค่นั้นความชุลมุนวุ่นวายก็เกิดขึ้น ไม่รู้ใครเป็นใครเพราะก็ไม่มีใครเป็นเพื่อนกับใครอยู่แล้ว ไอ้เฟือง ที่ไม่ใช่นักบู้พยายามจะดีดตัวเองออกจากวง แต่ได้แค่คิด ก็น่าจะเป็นตีนหนักๆของใครสักคนฟาดเข้ากลางหลัง ยันไอ้เฟืองกลับเข้าไปกลางวง ... รู้สึกเพียงแค่นั้น เห็นเงาอะไรวูบๆผ่านหน้าไป และ ไอ้ตัวโตที่อยู่ข้างหน้ากำลังเงื้อบางอย่าง มือคลำอะไรได้บางอย่าง ... ความรู้สึกบอกตัวเองได้แค่นั้น ก็เผลอเสียบพรวดเข้าไปตรงหน้าแบบพุ่งไปทั้งตัว มีเสียงร้อง โอ๊ก... ดังๆสั้นๆแต่หนัก ไอ้เฟืองกระชากสิ่งที่อยู่ในมือกลับมาโดยยังไม่รู้เรื่องว่าอะไรเกิดขึ้น .... “เฮ๊ย! แม่งแทงกันตาย” ....
เสียงนั้นปลุกสติให้คืนมา... มีมือมากระชากคอเสื้อไอ้เฟืองออกมาจากกลางวงก็เพื่อนมันนั่นแหละ ..สองคน ที่มาด้วยกัน อีกคนหันไปรวบเงินที่กระจายอยู่ยัดใส่กระเป่าเผ่นออกมาที่ท่าน้ำ แล้วลงเรือหางบิดกันออกจากคลองโดนคืนนั้นเลย
จากเพชรบุรี ... ไอ้เฟืองกับเพื่อนอีกสองคนตกลงกันแยกทาง เงินที่พอได้มาจากวงถูกแบ่งเท่าๆกัน ไอ้เฟืองยังมึนๆกับเรื่องที่เกิดขึ้น มันนั่งรถแดงเข้า กรุงเทพฯ โดยไม่รู้ว่าจะไปไหน ... บนรถไอ้เฟือง เปิดกระเป๋าย่าม... และมันก็ยังงงๆกับสิ่งที่เห็นอยู่ในกระเป๋า
ปีนึงผ่านไป จากคืนนั้นไอ้เฟืองร่อนเร่ไปแถบอุดร ขอนแก่น.... สุดท้ายมันกลับมาอยู่ที่ “ทับกวาง” สระบุรี รับจ้างเค้าเลี้ยงวัวอยู่ในป่าติดชายด้านเขาใหญ่ เดินทะลุออกปราจีนได้ถ้าคิดจะเดิน ไอ้เฟืองกลายเป็นเด็กไร่ ใช้ชีวิตเงียบๆอยู่แถบนั้น ... แต่คนเรามันต้องมีเพื่อน มีสังคม มีความสนุก ... ตกเวลาพลบ ก่อนที่ทุกอย่างจะหลับใหลเพื่อรอวันใหม่สำหรับการทำงาน ไอ้เฟือง ชอบที่จะหยิบ “มีด” เล่มนั้น เล่มที่เปลี่ยนชีวิตมัน มีดเล่มที่ถูกตึ๊งไว้กลางวง มีดปลายแหลม รูปร่างอ่อนช้อย ยาวประมาณ 9 นิ้ว มีปลอกคอเป็นเงิน และ ด้ามทำด้วยเขาควายตันทรงแปดเหลี่ยม เรียวตูดแบบ จีบมะเฟือง รูปทรงของมันรวมทั้งน้ไหนัก มันคือมีดนักเลงเราดีดีนี่เอง Thai Fighter น่าจะเหมาะสมกับมีดเล่มนี้ .... ช่างเข้ากันกับชื่อ “เฟือง” ซะจริงๆ ยังกับต้องเกิดมาเพื่อพานพบกันซะงั้น มันก็น่าแปลก ที่ไอ้เฟืองรู้สึกผูกพันกับมีดเล่มนี้มาก มีดเล่มนี้ติดตัวไอ้เฟืองตลอดเวลา มันเคียนติดเอวยังกับข้อนิ้วที่งอกเพิ่มมายังไงยังงั้น
เหมือนโชคชะตาจะลิขิตขีดเขี่ยให้ไอ้เฟืองต้องประสบเคราะห์กรรมอีกครั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ .... แก่งคอย ... ดินแดนแห่งความหฤหรรษ์ ตลาดโต้รุ่ง บาร์เหล้า บาร์รำวง แหล่งรวมสารพัดโก๋ รวมทั้งเจ้าพ่อเจ้าแม่ในละแวกนั้น ... ไอ้เฟือง ก็ยังเข้าไปเที่ยวอยู่เป็นประจำ นั่งกินเหล้า เฮฮา ดูสาวรำวง บ้างไรบ้าง เป็นเรื่องปกติ... คืนนั้นก็เช่นกัน ตกดึกเริ่มกรึ่มๆ ออกทางเอียงๆเล็กน้อย ไอ้เฟือง ชวนพรรคพวกกลับไร้เพราะเช้าต้องมีงานทำแต่หัวรุ่ง... เพื่อกำลังติดลมบอกว่า ขอกูอีกแพ๊บวะ... ไอ้เฟือง รู้สึกโหวงๆเลยขอตัวออกมานั่งดูดยา ตากลมบนรถสามล้อถีบหน้าร้าน ... มันนั่งดูดยาสบายอารมณ์บนรถสามล้อถีบที่จอดกันอยุ่หลายคัน ... พรืดดด .. มีรถเก๋งสีทึบเข้ามาจอด ...
ชายร่างโตก้าวลงมาจากรถท่าทางรมณ์ไม่ค่อยจอยเท่าไหร่ ไอ้เฟืองมองด้วยหางตา ก็ไม่รู้สึกอะไรและไมได้คิดว่า รถคันที่มันนั่งอยู่นั่นจอดปิดทางเข้าร้าน ....
“เฮ๊ย หลีกหน่อยไอ้สามล้อ” ... ไอ้เฟืองด้วยความมึนๆ มันก็ยังเฉย แหงนนหน้าขึ้นมอง และตอบไปด้วยเสียงเบาๆว่า “ค**มั้ย” .. เท่านั้น ไอ้นั่น ตบโครมเข้าที่บ้องหุไอ้เฟืองอย่างแรง ไอ้เฟืองหน้าขมำลงไปกอง... มันก้มลงกระชากคอไอ้เฟืองให้เงยหน้าขึ้น และในวินาทีนั้น ใบมีดยาว 9 นิ้วจากมือไอ้เฟืองก็สวนพรวดเข้าที่ชายโครงแบบ แบนๆ ... สวบบบ ... ไอ้นั่นสะดุ้งเฮือก... และอีก สวบบบ ... และ สวบบบ ใบก้าวนิ้ว แม้จะไม่มิดใบ... แต่ก็พอที่จะเห็นเลือดกองออกมาเป็นฟอง... ไอ้นั่นทรุดฮวบลงกองอยู่กับตีนรถ ... ไอ้เฟืองยังมึนๆ เสียงคนเริ่มเอะอะโวยวาย ... รู้สึกเหมือนมีคนกระชากตัวมันอย่างแรง
เรื่องราวต่อจากนั้นเป็นยังไง ไอ้เฟืองคงไม่รู้ ไอ้นั่นเป็นใครมาจากไหน มันตายหรือเปล่า แต่คาดว่าน่าจะไม่รอด ... แต่หลังจากคืนนั้น ไอ้เฟืองหายไปจากไร่ที่มันทำงาน จากวัวที่มันดูแล และ หายไปจากทุกคน ไม่มีใครได้พบไอ้เฟืองกับมีดของมันอีกเลย
ไอ้เฟือง.... ไม่มีอะไรให้โลกต้องจดจำ ก็แค่วัยรุ่นข้างถนนคนนึง แต่มีดเล่มนั้นให้ความรู้สึกของความเป็นเพื่อนที่ร่วมชะตากรรม ..... วันนี้ มรดกพ่อ ขอหวลให้ทุกคนรำลึกและได้สััมผัสเรื่องราวเล็กๆเรื่องนึงแบบมีชีวิต
คอยพบกับ "มีดไอ้เฟือง" เร็วๆนี้ใน "มรดกพ่อ รอบ๘"
http://i11.photobucket.com/albums/a177/Devilki/00XX6.jpg (http://s11.photobucket.com/user/Devilki/media/00XX6.jpg.html)
เรื่องราวของจิ๊กโก๋ข้างถนนที่ไม่มีอะไรให้โลกจดจำ นานมาแล้ว... ประมาณแถวๆปี 2518-19 อะไรแถวๆนั้น เด็กวัยรุ่นแถบภาคกลางคนนึง ที่สันดานก็ไม่ค่อยดีนัก ไร้ซึ่งสาระและแก่นสาร ... และ ตามประสา .. มันก็ตระเวนเตร็ดเตร่ไปเรื่อยเปื่อย หนังสือ เรียนมั่งไม่เรียนมั่ง เน้นเอามันส์อย่างเดียว และ มันไม่ใช่เด็กมีปัญหาอะไร ปัญหาคือตัวมันเองนั่นแหละ
แล้ววันนึงเรื่องพลิกผันในชีวิตก็เกิดขึ้น วันที่ไอ้เฟืองร่อนสังขารไปแถบชายทะเล “คลองโคน” ... แหล่งเครื่องรางของขลังแห่งวัดเขายี่สาร ... หลายวันผ่านไปบนความสนุกสนาน งานวัด งานบุญ และ งานศพ ... แถบนั้นเป็นที่รู้กันอยู่ว่า วันงานศพที่มีขึ้นในท้องถิ่น จะเป็นวันรวมของเหล่าจอมยุทธลูกเต๋า ทั้งมือฝัด มือแม่เหล็ก หูทิพย์ ตาทิพย์จะมาชุมนุมกันอย่างคับคั่ง
... และ คืนนั้น บนศาลาวัด ... เริ่มดึกมากขึ้น วงก็เริ่มใหญ่ขึ้น เด็กวิ่งซื้อเหล้าหาค่าน้ำกันเป็นระวิง .. เมื่อคนมากขึ้นเมามากขึ้น และ แน่นอน ไอ้เฟืองกับพวกสองคนก็รวมอยู่ในวงด้วย .... คนเยอะ ตังค์เยอะ พอเลยเที่ยงคืนอาการเริ่มหมดก็ดูเหมือนจะเริ่มกระจายตัว มีการวางของตึ๊งของคาวงกันนั่วไปหมด ที่แน่ๆตามมาคือ ยักแล้วหาย ตายกูก็ไม่มีจ่าย
เสียงเอะอะเริ่มดังขึ้นจากสองสามวง ... แล้วก็โครม!!! ... เสียงดังก้องก็มาจากวงที่ไอ้เฟืองร่วมอยุ่ด้วย “สัตว์... แดกไอ้นี่ซะเถอะมึง” สิ้นเสียงก็ “โพล๊ะ” สั้นๆ แค่นั้นความชุลมุนวุ่นวายก็เกิดขึ้น ไม่รู้ใครเป็นใครเพราะก็ไม่มีใครเป็นเพื่อนกับใครอยู่แล้ว ไอ้เฟือง ที่ไม่ใช่นักบู้พยายามจะดีดตัวเองออกจากวง แต่ได้แค่คิด ก็น่าจะเป็นตีนหนักๆของใครสักคนฟาดเข้ากลางหลัง ยันไอ้เฟืองกลับเข้าไปกลางวง ... รู้สึกเพียงแค่นั้น เห็นเงาอะไรวูบๆผ่านหน้าไป และ ไอ้ตัวโตที่อยู่ข้างหน้ากำลังเงื้อบางอย่าง มือคลำอะไรได้บางอย่าง ... ความรู้สึกบอกตัวเองได้แค่นั้น ก็เผลอเสียบพรวดเข้าไปตรงหน้าแบบพุ่งไปทั้งตัว มีเสียงร้อง โอ๊ก... ดังๆสั้นๆแต่หนัก ไอ้เฟืองกระชากสิ่งที่อยู่ในมือกลับมาโดยยังไม่รู้เรื่องว่าอะไรเกิดขึ้น .... “เฮ๊ย! แม่งแทงกันตาย” ....
เสียงนั้นปลุกสติให้คืนมา... มีมือมากระชากคอเสื้อไอ้เฟืองออกมาจากกลางวงก็เพื่อนมันนั่นแหละ ..สองคน ที่มาด้วยกัน อีกคนหันไปรวบเงินที่กระจายอยู่ยัดใส่กระเป่าเผ่นออกมาที่ท่าน้ำ แล้วลงเรือหางบิดกันออกจากคลองโดนคืนนั้นเลย
จากเพชรบุรี ... ไอ้เฟืองกับเพื่อนอีกสองคนตกลงกันแยกทาง เงินที่พอได้มาจากวงถูกแบ่งเท่าๆกัน ไอ้เฟืองยังมึนๆกับเรื่องที่เกิดขึ้น มันนั่งรถแดงเข้า กรุงเทพฯ โดยไม่รู้ว่าจะไปไหน ... บนรถไอ้เฟือง เปิดกระเป๋าย่าม... และมันก็ยังงงๆกับสิ่งที่เห็นอยู่ในกระเป๋า
ปีนึงผ่านไป จากคืนนั้นไอ้เฟืองร่อนเร่ไปแถบอุดร ขอนแก่น.... สุดท้ายมันกลับมาอยู่ที่ “ทับกวาง” สระบุรี รับจ้างเค้าเลี้ยงวัวอยู่ในป่าติดชายด้านเขาใหญ่ เดินทะลุออกปราจีนได้ถ้าคิดจะเดิน ไอ้เฟืองกลายเป็นเด็กไร่ ใช้ชีวิตเงียบๆอยู่แถบนั้น ... แต่คนเรามันต้องมีเพื่อน มีสังคม มีความสนุก ... ตกเวลาพลบ ก่อนที่ทุกอย่างจะหลับใหลเพื่อรอวันใหม่สำหรับการทำงาน ไอ้เฟือง ชอบที่จะหยิบ “มีด” เล่มนั้น เล่มที่เปลี่ยนชีวิตมัน มีดเล่มที่ถูกตึ๊งไว้กลางวง มีดปลายแหลม รูปร่างอ่อนช้อย ยาวประมาณ 9 นิ้ว มีปลอกคอเป็นเงิน และ ด้ามทำด้วยเขาควายตันทรงแปดเหลี่ยม เรียวตูดแบบ จีบมะเฟือง รูปทรงของมันรวมทั้งน้ไหนัก มันคือมีดนักเลงเราดีดีนี่เอง Thai Fighter น่าจะเหมาะสมกับมีดเล่มนี้ .... ช่างเข้ากันกับชื่อ “เฟือง” ซะจริงๆ ยังกับต้องเกิดมาเพื่อพานพบกันซะงั้น มันก็น่าแปลก ที่ไอ้เฟืองรู้สึกผูกพันกับมีดเล่มนี้มาก มีดเล่มนี้ติดตัวไอ้เฟืองตลอดเวลา มันเคียนติดเอวยังกับข้อนิ้วที่งอกเพิ่มมายังไงยังงั้น
เหมือนโชคชะตาจะลิขิตขีดเขี่ยให้ไอ้เฟืองต้องประสบเคราะห์กรรมอีกครั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ .... แก่งคอย ... ดินแดนแห่งความหฤหรรษ์ ตลาดโต้รุ่ง บาร์เหล้า บาร์รำวง แหล่งรวมสารพัดโก๋ รวมทั้งเจ้าพ่อเจ้าแม่ในละแวกนั้น ... ไอ้เฟือง ก็ยังเข้าไปเที่ยวอยู่เป็นประจำ นั่งกินเหล้า เฮฮา ดูสาวรำวง บ้างไรบ้าง เป็นเรื่องปกติ... คืนนั้นก็เช่นกัน ตกดึกเริ่มกรึ่มๆ ออกทางเอียงๆเล็กน้อย ไอ้เฟือง ชวนพรรคพวกกลับไร้เพราะเช้าต้องมีงานทำแต่หัวรุ่ง... เพื่อกำลังติดลมบอกว่า ขอกูอีกแพ๊บวะ... ไอ้เฟือง รู้สึกโหวงๆเลยขอตัวออกมานั่งดูดยา ตากลมบนรถสามล้อถีบหน้าร้าน ... มันนั่งดูดยาสบายอารมณ์บนรถสามล้อถีบที่จอดกันอยุ่หลายคัน ... พรืดดด .. มีรถเก๋งสีทึบเข้ามาจอด ...
ชายร่างโตก้าวลงมาจากรถท่าทางรมณ์ไม่ค่อยจอยเท่าไหร่ ไอ้เฟืองมองด้วยหางตา ก็ไม่รู้สึกอะไรและไมได้คิดว่า รถคันที่มันนั่งอยู่นั่นจอดปิดทางเข้าร้าน ....
“เฮ๊ย หลีกหน่อยไอ้สามล้อ” ... ไอ้เฟืองด้วยความมึนๆ มันก็ยังเฉย แหงนนหน้าขึ้นมอง และตอบไปด้วยเสียงเบาๆว่า “ค**มั้ย” .. เท่านั้น ไอ้นั่น ตบโครมเข้าที่บ้องหุไอ้เฟืองอย่างแรง ไอ้เฟืองหน้าขมำลงไปกอง... มันก้มลงกระชากคอไอ้เฟืองให้เงยหน้าขึ้น และในวินาทีนั้น ใบมีดยาว 9 นิ้วจากมือไอ้เฟืองก็สวนพรวดเข้าที่ชายโครงแบบ แบนๆ ... สวบบบ ... ไอ้นั่นสะดุ้งเฮือก... และอีก สวบบบ ... และ สวบบบ ใบก้าวนิ้ว แม้จะไม่มิดใบ... แต่ก็พอที่จะเห็นเลือดกองออกมาเป็นฟอง... ไอ้นั่นทรุดฮวบลงกองอยู่กับตีนรถ ... ไอ้เฟืองยังมึนๆ เสียงคนเริ่มเอะอะโวยวาย ... รู้สึกเหมือนมีคนกระชากตัวมันอย่างแรง
เรื่องราวต่อจากนั้นเป็นยังไง ไอ้เฟืองคงไม่รู้ ไอ้นั่นเป็นใครมาจากไหน มันตายหรือเปล่า แต่คาดว่าน่าจะไม่รอด ... แต่หลังจากคืนนั้น ไอ้เฟืองหายไปจากไร่ที่มันทำงาน จากวัวที่มันดูแล และ หายไปจากทุกคน ไม่มีใครได้พบไอ้เฟืองกับมีดของมันอีกเลย
ไอ้เฟือง.... ไม่มีอะไรให้โลกต้องจดจำ ก็แค่วัยรุ่นข้างถนนคนนึง แต่มีดเล่มนั้นให้ความรู้สึกของความเป็นเพื่อนที่ร่วมชะตากรรม ..... วันนี้ มรดกพ่อ ขอหวลให้ทุกคนรำลึกและได้สััมผัสเรื่องราวเล็กๆเรื่องนึงแบบมีชีวิต
คอยพบกับ "มีดไอ้เฟือง" เร็วๆนี้ใน "มรดกพ่อ รอบ๘"
http://i11.photobucket.com/albums/a177/Devilki/00XX6.jpg (http://s11.photobucket.com/user/Devilki/media/00XX6.jpg.html)