Drunken_Writer
16-10-11, 10:49 PM
โอกาส...ใน...วิกฤต
ในวิกฤตการณ์น้ำท่วมใหญ่ปี 2554 นี้ หลายๆคนเดือดร้อน ลำบากทุกข์เข็ญ บางคน...อาจถึงหมดเนื้อหมดตัว บางคนอาจหากินบนความลำบากยากเข็ญของคนอื่นจนร่ำรวย
บางคนช่วยเหนือคนอื่นจนแทบสิ้นเนื้อประดาตัวแต่ก็ยังช่วยต่อไป....
ในส่วนตัวนั้น ที่บ้านเกิด "บ้านของคุณตา ริมแม่น้ำนครชัยศรี อำเภอนครชัยศรี" โดนน้ำท่วมมาตั้งแต่เดือนสิงหาคมยาวนานล่วงมาเดือนกันยายนและในที่สุด....เดือนตุลาคม
ทีบ้านมีน้องสาว แม่ ป้า ลุง พี่สาว อยู่กันไม่กี่คน
ก่อนหน้าเดือนตุลาคม น้ำแค่ท่วมรอบๆบ้าน คนที่บ้านก็ไม่ได้เดือดร้อนมากมาย เพราะวิถีชีวิต ของ "ลูกแม่น้ำ" ที่ดำเนินวิถีตามบรรพบุรุษ อยู่กับน้ำ อยู่กับธรรมชาติ
ไม่ต่อต้านหรือขัดขวาง หากแต่....ปรับตัวใช้ชีวิตกับมันอย่าง "รู้เท่าทันอย่างมีความสุข" อยู่ร่วมกับน้ำท่วมมานานกว่าสองเดือน
แต่พอเดือนตุลาคม น้ำที่เคยทรงตัวกลับเพิ่มระดับขึ้นอย่างน่าวิตกกังวล ถึงกระนั้น ก็ยังคงไม่ได้ยกเลิกงาน ยังคงทำงานด้วยความสนุกสนานและเฮฮาปาจิงโกะ!!
อย่างที่หลายๆคนได้รับรู้ทางโลกโซเชียลเนตเวิร์ค จนกระทั่งวันนึงได้รับโทรศัพท์จากทางบ้านว่า มาช่วยหน่อยได้มั้ย....น้ำมันเยอะ...แม่โทรมา รู้ได้ทันทีว่า แม่คงเหนื่อย...
จึงตัดสินใจว่า....กลับบ้านดีกว่า ยกเลิกงานทั้งหมดที่รับไว้.......
เมื่อกลับมาถึงบ้าน (ก่อนหน้านั้นโทรศัพท์มาสั่งงานโน่นนี่นั่น เรียกคนงานมาทำแนวบังเกอร์กันน้ำเรียบร้อย) สิ่งที่เห็นอย่างแรกเลย คือ "รอยยิ้มของแม่"
และสีหน้าที่คลายกังวลลงทันที.....คืนแรก ที่กลับมาบ้าน (ถึงจะระบบมจากการฝึกมีด และตกบันไดลงมาจากชั้นสองของบ้านที่กทม.)
ปั้มน้ำทั้งคืนแต่.....แม่นอนหลับเต็มที่อย่างสนิทเป็นคืนแรก เช่นเดียวกัน...
จากวันที่กลับบ้านมา.....ได้คุยกับแม่มากขึ้นอยู่ด้วยกันเกือบทั้งวัน ได้พาแม่ไปซื้อของ พาแม่ไปหาของกินบ้าง พาแม่หนีเที่ยวปล่อยให้น้ำท่วมบ้านบ้าง....
รู้สึกถึงอารมณ์เก่าๆ บรรยากาศเก่าๆ ของที่บ้าน สมัยที่พ่อยังอยู่ ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวที่พ่อแม่เข้าใจลูกที่สุดครอบครัวนึง ลูกอย่างทำไรก็ปล่อยให้ทำ
เรียนรู้ถูกผิดเอาเอง พ่อแม่ดูอยู่ห่างๆ
ถึงวันนี้....ไม่รู้ว่าจะด่าหรือขอบคุณน้ำท่วมดีที่ทำให้กลับมาอยู่บ้านนี้นานๆ....แบบนี้ ที่ได้กินอาหารฝีมือแม่ครัว(พี่สาว)ที่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก ที่เค้ารู้ว่าเราชอบอะไร เพราะฉะนั้น อร่อยทุกมื้อ
ได้มาออดอ้อนแม่...อยู่กับแม่ทั้งวัน...แบบที่ไม่ได้ทำมานาน นั่งคิดนั่งนึกนั่งพิจารณาตัวตน หัวจิตหัวใจของตน.....หาเหตุผล ตัดสินใจในเรื่องที่ควรตัดสินใจมานาน...
ในวันพรุ่งนี้...อะไรจะเกิด..ก็..ปล่อยให้มันเกิด ปัญหาก็ค่อยๆแก้ไป งานก็ค่อยๆหาไป มีก็ทำไม่มีก็ค่อยสร้างงานของเราเอง
ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ "สติ"..และ "มุมมองในทางบวก" ที่มี..มีมากเท่าไหร่ ปัญหาก็ไม่เป็นปัญหามากขึ้นเท่านั้น อยู่ต่อไปอย่างมีความสุข!!!
แม้ว่าทั้งชิวิต เรียนถูกผิดไร้จุดหมาย
แต่ยังมีที่พักใจ เรียกว่าบ้านและครอบครัว
ชีวิตผ่านมามาก ต้องทุกข์ยากเครียดเต็มหัว
เหนื่อยเหน็ดลำบากตัว ยังมีบ้านให้พักใจ
"คิดบวก.....ทุกอย่างบวก คิดลบ....ไม่มีบวก"
ในวิกฤตการณ์น้ำท่วมใหญ่ปี 2554 นี้ หลายๆคนเดือดร้อน ลำบากทุกข์เข็ญ บางคน...อาจถึงหมดเนื้อหมดตัว บางคนอาจหากินบนความลำบากยากเข็ญของคนอื่นจนร่ำรวย
บางคนช่วยเหนือคนอื่นจนแทบสิ้นเนื้อประดาตัวแต่ก็ยังช่วยต่อไป....
ในส่วนตัวนั้น ที่บ้านเกิด "บ้านของคุณตา ริมแม่น้ำนครชัยศรี อำเภอนครชัยศรี" โดนน้ำท่วมมาตั้งแต่เดือนสิงหาคมยาวนานล่วงมาเดือนกันยายนและในที่สุด....เดือนตุลาคม
ทีบ้านมีน้องสาว แม่ ป้า ลุง พี่สาว อยู่กันไม่กี่คน
ก่อนหน้าเดือนตุลาคม น้ำแค่ท่วมรอบๆบ้าน คนที่บ้านก็ไม่ได้เดือดร้อนมากมาย เพราะวิถีชีวิต ของ "ลูกแม่น้ำ" ที่ดำเนินวิถีตามบรรพบุรุษ อยู่กับน้ำ อยู่กับธรรมชาติ
ไม่ต่อต้านหรือขัดขวาง หากแต่....ปรับตัวใช้ชีวิตกับมันอย่าง "รู้เท่าทันอย่างมีความสุข" อยู่ร่วมกับน้ำท่วมมานานกว่าสองเดือน
แต่พอเดือนตุลาคม น้ำที่เคยทรงตัวกลับเพิ่มระดับขึ้นอย่างน่าวิตกกังวล ถึงกระนั้น ก็ยังคงไม่ได้ยกเลิกงาน ยังคงทำงานด้วยความสนุกสนานและเฮฮาปาจิงโกะ!!
อย่างที่หลายๆคนได้รับรู้ทางโลกโซเชียลเนตเวิร์ค จนกระทั่งวันนึงได้รับโทรศัพท์จากทางบ้านว่า มาช่วยหน่อยได้มั้ย....น้ำมันเยอะ...แม่โทรมา รู้ได้ทันทีว่า แม่คงเหนื่อย...
จึงตัดสินใจว่า....กลับบ้านดีกว่า ยกเลิกงานทั้งหมดที่รับไว้.......
เมื่อกลับมาถึงบ้าน (ก่อนหน้านั้นโทรศัพท์มาสั่งงานโน่นนี่นั่น เรียกคนงานมาทำแนวบังเกอร์กันน้ำเรียบร้อย) สิ่งที่เห็นอย่างแรกเลย คือ "รอยยิ้มของแม่"
และสีหน้าที่คลายกังวลลงทันที.....คืนแรก ที่กลับมาบ้าน (ถึงจะระบบมจากการฝึกมีด และตกบันไดลงมาจากชั้นสองของบ้านที่กทม.)
ปั้มน้ำทั้งคืนแต่.....แม่นอนหลับเต็มที่อย่างสนิทเป็นคืนแรก เช่นเดียวกัน...
จากวันที่กลับบ้านมา.....ได้คุยกับแม่มากขึ้นอยู่ด้วยกันเกือบทั้งวัน ได้พาแม่ไปซื้อของ พาแม่ไปหาของกินบ้าง พาแม่หนีเที่ยวปล่อยให้น้ำท่วมบ้านบ้าง....
รู้สึกถึงอารมณ์เก่าๆ บรรยากาศเก่าๆ ของที่บ้าน สมัยที่พ่อยังอยู่ ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวที่พ่อแม่เข้าใจลูกที่สุดครอบครัวนึง ลูกอย่างทำไรก็ปล่อยให้ทำ
เรียนรู้ถูกผิดเอาเอง พ่อแม่ดูอยู่ห่างๆ
ถึงวันนี้....ไม่รู้ว่าจะด่าหรือขอบคุณน้ำท่วมดีที่ทำให้กลับมาอยู่บ้านนี้นานๆ....แบบนี้ ที่ได้กินอาหารฝีมือแม่ครัว(พี่สาว)ที่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก ที่เค้ารู้ว่าเราชอบอะไร เพราะฉะนั้น อร่อยทุกมื้อ
ได้มาออดอ้อนแม่...อยู่กับแม่ทั้งวัน...แบบที่ไม่ได้ทำมานาน นั่งคิดนั่งนึกนั่งพิจารณาตัวตน หัวจิตหัวใจของตน.....หาเหตุผล ตัดสินใจในเรื่องที่ควรตัดสินใจมานาน...
ในวันพรุ่งนี้...อะไรจะเกิด..ก็..ปล่อยให้มันเกิด ปัญหาก็ค่อยๆแก้ไป งานก็ค่อยๆหาไป มีก็ทำไม่มีก็ค่อยสร้างงานของเราเอง
ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ "สติ"..และ "มุมมองในทางบวก" ที่มี..มีมากเท่าไหร่ ปัญหาก็ไม่เป็นปัญหามากขึ้นเท่านั้น อยู่ต่อไปอย่างมีความสุข!!!
แม้ว่าทั้งชิวิต เรียนถูกผิดไร้จุดหมาย
แต่ยังมีที่พักใจ เรียกว่าบ้านและครอบครัว
ชีวิตผ่านมามาก ต้องทุกข์ยากเครียดเต็มหัว
เหนื่อยเหน็ดลำบากตัว ยังมีบ้านให้พักใจ
"คิดบวก.....ทุกอย่างบวก คิดลบ....ไม่มีบวก"