Drunken_Writer
18-10-11, 05:05 PM
เอิงเงิงเงย ฉะเอิงเง้ย.....
วันนี้จะมาคุย มาคุยให้ฟัง คุยถึงเรื่องความหลังเมื่อน้ำท่วมใหญ่
ก็ในอดีตเมื่อปีสามแปด ยังเป็นเด็กที่เริ่มแรดเริ่มออกซ่าได้
ก็บ้านผมมันติดแม่น้ำ แม่น้ำท่าจีนลำน้ำไม่ค่อยใหญ่ เอ้ย...ไม่ค่อยใหญ่
ครั้นเมื่อถึงฤดูน้ำหลาก น้ำมันก็ไหลพรากๆ เอ่อขึ้นฝั่งได้
ต้นฤดู มันสูงสักสองเมตร พอมันสูงเสร็จ ..มันก็ค่อยๆลดไป...ค่อยๆลดไป
มันไม่ท่วมขัง เหมือนกับตอนนี้....เกือบจะหกเดือนต่อปี เอ๊ะมันเกิดได้ยังไง
สองห้าห้าสี่...บ้างก็ว่าน้ำมันมาเยอะ ลองคิดดีๆเถอะ มันไม่เยอะเท่าไหร่
มีพายุเข้าก็...ไม่กี่ห่า ปริมาณน้ำท่า..มันก็พอได้
มีเขื่อน..ก็อยู่ตั้งเยอะ ก็ใช้มันเสียเถอะ เก็บน้ำได้มากมาย
เอาไว้ใช้เมื่อตอนหน้าแล้ง ค่อยๆแบ่งกันใช้ อย่าไปเสียดาย
ก็ต้นฤดูฝน น้ำมันเต็มเขื่อน ในหลวงก็ทรงเตือน ไม่ได้ฟังรึไง
ค่อยๆปล่อยน้ำลงมาซี้!!! ค่อยๆปล่อยน้ำลงมาซี้!!! จะได้ไม่มีน้ำสะสมไง
ไอ้คนคอยดูเสือกอวดฉลาด มันก็เลยพลาดน้ำล้นเขื่อนไง
จะเก็บไว้ก็กลัวเขื่อนแตก มันก็เลยปล่อยแจก ท่วมฉิบหายไป
บอกว่ากลัวน้ำไม่พอ ก็เลยไม่ขอพร่องน้ำรอไว้
พอตอนปล่อยลงมามีพายุเข้า มันก็เลยรุมเร้าน้ำเยอะชิบหาย
มันไหลมารวมที่ภาคกลาง จังหวัดต่างๆก็ต้องรับไป
จังหวัดโน้นจังหวัดนี้ มารวมกันตรงที่เป็นแอ่งกะทะใหญ่
ที่นี้เวรกรรมมันก็ตามทัน ก็เสือกทำเขื่อนกั้นน้ำล้อมรอบไว้ เอ้ย...ล้อมรอบไว้
น้ำมากมายมหาศาล มันบอกว่างงสิฉัน จะไปทางไหน
เอาอย่างงี้ก็แล้วกัน.....เอาอย่างงี้!! ก็แล้วกัน มารวมกันตะบี้ตะบันกระแทกไป
พอน้ำเยอะ แรงมันก็เพียบ เขื่อนกั้นน้ำพังเรียบ เฉียบขาดสะใจ
พอถึงนิคมอุตสาหกรรม...น้ำบอก มันปลูกล้ำ ในทุ่งน้ำฉันหมดไป
อย่างนี้มันเลยต้องท่วม...อย่างนี้มันเลยต้องท่วม......
ซัดนิคมให้อ่ววม.......ฉิบหายวอดวายยย .............
...........เห่ชา เฮ้ชา ชา ช่า ช่า ชา หนอยแม่...เอยยย!!
วันนี้จะมาคุย มาคุยให้ฟัง คุยถึงเรื่องความหลังเมื่อน้ำท่วมใหญ่
ก็ในอดีตเมื่อปีสามแปด ยังเป็นเด็กที่เริ่มแรดเริ่มออกซ่าได้
ก็บ้านผมมันติดแม่น้ำ แม่น้ำท่าจีนลำน้ำไม่ค่อยใหญ่ เอ้ย...ไม่ค่อยใหญ่
ครั้นเมื่อถึงฤดูน้ำหลาก น้ำมันก็ไหลพรากๆ เอ่อขึ้นฝั่งได้
ต้นฤดู มันสูงสักสองเมตร พอมันสูงเสร็จ ..มันก็ค่อยๆลดไป...ค่อยๆลดไป
มันไม่ท่วมขัง เหมือนกับตอนนี้....เกือบจะหกเดือนต่อปี เอ๊ะมันเกิดได้ยังไง
สองห้าห้าสี่...บ้างก็ว่าน้ำมันมาเยอะ ลองคิดดีๆเถอะ มันไม่เยอะเท่าไหร่
มีพายุเข้าก็...ไม่กี่ห่า ปริมาณน้ำท่า..มันก็พอได้
มีเขื่อน..ก็อยู่ตั้งเยอะ ก็ใช้มันเสียเถอะ เก็บน้ำได้มากมาย
เอาไว้ใช้เมื่อตอนหน้าแล้ง ค่อยๆแบ่งกันใช้ อย่าไปเสียดาย
ก็ต้นฤดูฝน น้ำมันเต็มเขื่อน ในหลวงก็ทรงเตือน ไม่ได้ฟังรึไง
ค่อยๆปล่อยน้ำลงมาซี้!!! ค่อยๆปล่อยน้ำลงมาซี้!!! จะได้ไม่มีน้ำสะสมไง
ไอ้คนคอยดูเสือกอวดฉลาด มันก็เลยพลาดน้ำล้นเขื่อนไง
จะเก็บไว้ก็กลัวเขื่อนแตก มันก็เลยปล่อยแจก ท่วมฉิบหายไป
บอกว่ากลัวน้ำไม่พอ ก็เลยไม่ขอพร่องน้ำรอไว้
พอตอนปล่อยลงมามีพายุเข้า มันก็เลยรุมเร้าน้ำเยอะชิบหาย
มันไหลมารวมที่ภาคกลาง จังหวัดต่างๆก็ต้องรับไป
จังหวัดโน้นจังหวัดนี้ มารวมกันตรงที่เป็นแอ่งกะทะใหญ่
ที่นี้เวรกรรมมันก็ตามทัน ก็เสือกทำเขื่อนกั้นน้ำล้อมรอบไว้ เอ้ย...ล้อมรอบไว้
น้ำมากมายมหาศาล มันบอกว่างงสิฉัน จะไปทางไหน
เอาอย่างงี้ก็แล้วกัน.....เอาอย่างงี้!! ก็แล้วกัน มารวมกันตะบี้ตะบันกระแทกไป
พอน้ำเยอะ แรงมันก็เพียบ เขื่อนกั้นน้ำพังเรียบ เฉียบขาดสะใจ
พอถึงนิคมอุตสาหกรรม...น้ำบอก มันปลูกล้ำ ในทุ่งน้ำฉันหมดไป
อย่างนี้มันเลยต้องท่วม...อย่างนี้มันเลยต้องท่วม......
ซัดนิคมให้อ่ววม.......ฉิบหายวอดวายยย .............
...........เห่ชา เฮ้ชา ชา ช่า ช่า ชา หนอยแม่...เอยยย!!