ลุงเค
08-08-11, 09:28 PM
ต้องขออนุญาตแนะนำตัวเองสำหรับ พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทั้งสมาชิกใหม่และเก่าครั้ง :cool:
ที่ แปะชื่อไว้ว่าลุงเคเนี่ย ในอดีตก่อนเว็บป่วย ผมใช้ชื่อว่า Mr.K ณ TB ที่มาก้อมีอยู่ว่า คนชื่อ Mr.K มีหลายคนใช้ชื่อนี้ในเว็บต่างๆ นั้นมีเยอะแยะ รวมทั้งเว็บมีดอื่นๆ ทั้งในและต่างประเทศก้อมีเช่นกัน เพราะฉะนั้น เลยมีสร้อยว่า ณ TB หรือ Thaiblades กันพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ สับสน แปลว่านายคนนี้มีอยู่ ณ เว็บนี้เท่านั้น
ส่วนที่เปลี่ยนชื่อมาเป็นลุงเคนั้น จริงๆ แล้ว เพราะว่าอยากเป็นไทยๆ มากกว่า จำง่ายดี แต่ในความเป็นจริงผมยังไม่แก่นิ แค่ยี่สิบปลายๆ นี่เอง
มาเข้าเรื่องกันดีกว่า ก่อนอีก....ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าผมไม่ใช่ช่างโปรหรือเทวดงเทวดาผู้รู้แจ้งมาจากไหนนะครับ
กว่าจะมาจนถึงวันนี้รวมถึงช่างอื่นๆ ความรู้ส่วนใหญ่ได้มาจากพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ผู้รู้ใน TB นี่แหละครับ
ผมใช้คำว่า ”คนทำมีด” ก้อเพราะว่า
บางคน.......ทำมีดเป็นอาชีพ หรือที่เราเรียกว่า”ช่างมีด” หรือ “ช่างตีมีด”
บางคน.......ทำมีดเป็นงานอดิเรก
หรือบางคนทำมีดเป็น.......และเก้าลอเก้า
“มีด” โดยองค์รวมหลักๆ ก้อคือ ตัวใบและด้าม ที่พร้อมจะใช้งานได้ (ไม่ขอรวมฝัก)
คนทำมีดบางคน.....ตีใบเอง.....ชุบเอง แต่ให้คนอื่นทำด้ามให้............ก้อมี
คนทำมีดบางคน.....ไม่ตีใบ....แต่ชุบเอง และให้คนอื่นทำด้าม หรือตนเองทำด้าม............ก้อมี
คนทำมีดบางคน.....ไม่ตีทั้งใบและไม่ทำด้าม แต่ควบคุมการผลิตให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์............ก้อมี
และ ฯลฯ
ต่อไปเป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับอย่าไปจีรังอะไรมาก ถ้าผิดพลาดประการใด กราบขออภัยมา ณ ตรงนี้
เอ้า.....เข้าเรื่องจริงเลย........ว่ากันว่าสิ่งที่คนทำมีดควรมี สิ่งแรกก้อคือ
๑. ลมหายใจ....พูดง่ายนะครับคำนี้.... แต่ว่าเราจะมีลมหายใจไปเพื่ออะไร หรือเพื่อหายใจทิ้งไปวันๆ หรือ ........
๒. ความรักในสิ่งที่ตนทำ เปรียบเทียบง่ายๆ กับคน ถ้าคนเราไม่รักกันมันจะอยู่ด้วยกันได้หรือ......หรือ....
ขอฝากคำพูดของช่างบุญโฮมตอนสอนช่างรุ่นน้องเมื่อกลางปีก่อน สั้นๆ ง่ายๆ
“ .......ถ้าเฮาฮักเหล็กมันจริงๆแล้ว อีกหน่อยมันก้อจะฮักเฮาเอง......”
๓. ความรู้ และการใฝ่หาความรู้ และการยอมรับ และการเปิดใจ และการยอมรับตนเองในความผิดพลาด......
ขอยกช่างบุญโฮมเป็นตัวอย่างง่ายๆ............................................
ผมเจอแกครั้งแรกเมื่อราว ปี ๒๕๔๔ ตอนนั้นแกตีมีดมาราว ๑๕ ปีแระ ตีมีดตามแบบที่เราสั่งเล่มละไม่เกิน ๑๕๐ บาท รูปทรงถูกใจแต่อีตอนใช้สิ เรื่องบิ่นเป็นของปกติ .....
มีคำถามว่าทำไม....
ที่แน่ๆ ผมไม่รู้ จึงต้องขวนขวายหาความรู้ทั้งถาม ทั้งอ่าน
แต่....................................................
กว่าจะเปลี่ยนกระบวนการทำของช่างอาชีพมาให้ฟังช่างไม่อาชีพ รวมถึงกว่าจะยอมรับนี่สิ ใช้เวลาเป็นปีนะครับ ทั้งต้องตีต้องชุบ.....ไปจนถึงขั้นสุดท้าย ท้าเอาเล่มต่อเล่ม ช่างตีและชุบแบบดีที่สุดมา ๑ เล่ม ผมเอาเศษมีดที่โยนทิ้งมาตีและชุบคืนไฟใหม่ ๑ เล่ม มาทดสอบกันจะๆ ในแบบต่างๆ หลายครั้ง หลายรูปแบบถึงจะยอมเปลี่ยนแปลงกระบวนการดั้งเดิมเกือบทั้งหมด....ตรงนี้ขอคารวะช่างที่เปิดใจและเปิดเตาให้ใช้
๔. ประสบการณ์.....ของการใช้มีดแบบต่างที่ตนทำขึ้น
ตรงนี้ช่างอาชีพส่วนใหญ่มากๆ ไม่มี ขอย้ำเลยว่าแทบไม่มี ถึงมีก้อไม่ถึงแก่นของคนที่จับมันอยู่ทุกวัน
กรณีนี้ผมถึงเป็นเหตุให้ผมต้องตีมีดและศึกษาการทำมีดเอง และพอมีเวลาไม่มีแรงงาน ก้อจะพาช่างต่างๆ ไปทดลองใช้มีดแบบต่างๆที่ตนตีขึ้น เพื่อที่จะได้รู้ถึงข้อเสีย ข้อดี ตั้งแต่การตั้งคม น้ำหนัก ด้าม รวมถึงการรักษาคมในกระบวนการชุบและคืนไฟแบบต่างๆ
และขอบอกเลยว่า ช่างทำมีดไม่รู้ความต้องการจริงๆ ของคนใช้มีด ที่ใช้มีดเป็นประจำหรือเป็นอาชีพ
๕. ความไม่เห็นแก่ตัว......รวมถึงการถ่ายทอดความรู้หรือประสบการณ์ที่ถูกต้องของตนให้กับผู้อื่น(ไม่ขอสาธยาย)
๖. ความเสมอต้น เสมอปลาย และการรู้จักประมาณตนเอง(ไม่ขอสาธยาย)
๗. ท้ายสุดที่สำคัญที่สุดก้อคือ ความซื่อสัตย์ต่อตนเอง และผู้อื่น และในมีดของตนเอง (ไม่ขอสาธยาย)
จริงๆ แล้วทุกข้อมีความสำคัญไปคนละด้านแต่ทุกอย่างมันผูกพันกัน.......
และถ้าขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้ว มันก้อเหมือน.....มีดที่เจ้าของไม่สนใจ.......ใช้แล้วไม่ได้ลับ.......ไม่ดูแล......
นับเวลาที่จะหมดคุณค่าเป็นวินาที.................ไป
ที่ แปะชื่อไว้ว่าลุงเคเนี่ย ในอดีตก่อนเว็บป่วย ผมใช้ชื่อว่า Mr.K ณ TB ที่มาก้อมีอยู่ว่า คนชื่อ Mr.K มีหลายคนใช้ชื่อนี้ในเว็บต่างๆ นั้นมีเยอะแยะ รวมทั้งเว็บมีดอื่นๆ ทั้งในและต่างประเทศก้อมีเช่นกัน เพราะฉะนั้น เลยมีสร้อยว่า ณ TB หรือ Thaiblades กันพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ สับสน แปลว่านายคนนี้มีอยู่ ณ เว็บนี้เท่านั้น
ส่วนที่เปลี่ยนชื่อมาเป็นลุงเคนั้น จริงๆ แล้ว เพราะว่าอยากเป็นไทยๆ มากกว่า จำง่ายดี แต่ในความเป็นจริงผมยังไม่แก่นิ แค่ยี่สิบปลายๆ นี่เอง
มาเข้าเรื่องกันดีกว่า ก่อนอีก....ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าผมไม่ใช่ช่างโปรหรือเทวดงเทวดาผู้รู้แจ้งมาจากไหนนะครับ
กว่าจะมาจนถึงวันนี้รวมถึงช่างอื่นๆ ความรู้ส่วนใหญ่ได้มาจากพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ผู้รู้ใน TB นี่แหละครับ
ผมใช้คำว่า ”คนทำมีด” ก้อเพราะว่า
บางคน.......ทำมีดเป็นอาชีพ หรือที่เราเรียกว่า”ช่างมีด” หรือ “ช่างตีมีด”
บางคน.......ทำมีดเป็นงานอดิเรก
หรือบางคนทำมีดเป็น.......และเก้าลอเก้า
“มีด” โดยองค์รวมหลักๆ ก้อคือ ตัวใบและด้าม ที่พร้อมจะใช้งานได้ (ไม่ขอรวมฝัก)
คนทำมีดบางคน.....ตีใบเอง.....ชุบเอง แต่ให้คนอื่นทำด้ามให้............ก้อมี
คนทำมีดบางคน.....ไม่ตีใบ....แต่ชุบเอง และให้คนอื่นทำด้าม หรือตนเองทำด้าม............ก้อมี
คนทำมีดบางคน.....ไม่ตีทั้งใบและไม่ทำด้าม แต่ควบคุมการผลิตให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์............ก้อมี
และ ฯลฯ
ต่อไปเป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับอย่าไปจีรังอะไรมาก ถ้าผิดพลาดประการใด กราบขออภัยมา ณ ตรงนี้
เอ้า.....เข้าเรื่องจริงเลย........ว่ากันว่าสิ่งที่คนทำมีดควรมี สิ่งแรกก้อคือ
๑. ลมหายใจ....พูดง่ายนะครับคำนี้.... แต่ว่าเราจะมีลมหายใจไปเพื่ออะไร หรือเพื่อหายใจทิ้งไปวันๆ หรือ ........
๒. ความรักในสิ่งที่ตนทำ เปรียบเทียบง่ายๆ กับคน ถ้าคนเราไม่รักกันมันจะอยู่ด้วยกันได้หรือ......หรือ....
ขอฝากคำพูดของช่างบุญโฮมตอนสอนช่างรุ่นน้องเมื่อกลางปีก่อน สั้นๆ ง่ายๆ
“ .......ถ้าเฮาฮักเหล็กมันจริงๆแล้ว อีกหน่อยมันก้อจะฮักเฮาเอง......”
๓. ความรู้ และการใฝ่หาความรู้ และการยอมรับ และการเปิดใจ และการยอมรับตนเองในความผิดพลาด......
ขอยกช่างบุญโฮมเป็นตัวอย่างง่ายๆ............................................
ผมเจอแกครั้งแรกเมื่อราว ปี ๒๕๔๔ ตอนนั้นแกตีมีดมาราว ๑๕ ปีแระ ตีมีดตามแบบที่เราสั่งเล่มละไม่เกิน ๑๕๐ บาท รูปทรงถูกใจแต่อีตอนใช้สิ เรื่องบิ่นเป็นของปกติ .....
มีคำถามว่าทำไม....
ที่แน่ๆ ผมไม่รู้ จึงต้องขวนขวายหาความรู้ทั้งถาม ทั้งอ่าน
แต่....................................................
กว่าจะเปลี่ยนกระบวนการทำของช่างอาชีพมาให้ฟังช่างไม่อาชีพ รวมถึงกว่าจะยอมรับนี่สิ ใช้เวลาเป็นปีนะครับ ทั้งต้องตีต้องชุบ.....ไปจนถึงขั้นสุดท้าย ท้าเอาเล่มต่อเล่ม ช่างตีและชุบแบบดีที่สุดมา ๑ เล่ม ผมเอาเศษมีดที่โยนทิ้งมาตีและชุบคืนไฟใหม่ ๑ เล่ม มาทดสอบกันจะๆ ในแบบต่างๆ หลายครั้ง หลายรูปแบบถึงจะยอมเปลี่ยนแปลงกระบวนการดั้งเดิมเกือบทั้งหมด....ตรงนี้ขอคารวะช่างที่เปิดใจและเปิดเตาให้ใช้
๔. ประสบการณ์.....ของการใช้มีดแบบต่างที่ตนทำขึ้น
ตรงนี้ช่างอาชีพส่วนใหญ่มากๆ ไม่มี ขอย้ำเลยว่าแทบไม่มี ถึงมีก้อไม่ถึงแก่นของคนที่จับมันอยู่ทุกวัน
กรณีนี้ผมถึงเป็นเหตุให้ผมต้องตีมีดและศึกษาการทำมีดเอง และพอมีเวลาไม่มีแรงงาน ก้อจะพาช่างต่างๆ ไปทดลองใช้มีดแบบต่างๆที่ตนตีขึ้น เพื่อที่จะได้รู้ถึงข้อเสีย ข้อดี ตั้งแต่การตั้งคม น้ำหนัก ด้าม รวมถึงการรักษาคมในกระบวนการชุบและคืนไฟแบบต่างๆ
และขอบอกเลยว่า ช่างทำมีดไม่รู้ความต้องการจริงๆ ของคนใช้มีด ที่ใช้มีดเป็นประจำหรือเป็นอาชีพ
๕. ความไม่เห็นแก่ตัว......รวมถึงการถ่ายทอดความรู้หรือประสบการณ์ที่ถูกต้องของตนให้กับผู้อื่น(ไม่ขอสาธยาย)
๖. ความเสมอต้น เสมอปลาย และการรู้จักประมาณตนเอง(ไม่ขอสาธยาย)
๗. ท้ายสุดที่สำคัญที่สุดก้อคือ ความซื่อสัตย์ต่อตนเอง และผู้อื่น และในมีดของตนเอง (ไม่ขอสาธยาย)
จริงๆ แล้วทุกข้อมีความสำคัญไปคนละด้านแต่ทุกอย่างมันผูกพันกัน.......
และถ้าขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้ว มันก้อเหมือน.....มีดที่เจ้าของไม่สนใจ.......ใช้แล้วไม่ได้ลับ.......ไม่ดูแล......
นับเวลาที่จะหมดคุณค่าเป็นวินาที.................ไป