Printable View
พลซุ่มยิงที่ถูกกล่าวถึงมากที่สุดคือ
พันจ่าตรี คาร์ลอส นอร์แมน แฮธคอค (1942-1999)
แฮธคอค เป็นพรานมือดีมาตั้งแต่เด็ก
เนืองจากความยากจนเพราะพ่อแม่แยกทาง
ต้องอยู่กับยายซึ่งก็ไม่มีอะไรจะกินอยู่แล้ว
อาหารส่วนมากจึงได้จากฝีมือการล่าสัตว์ของเขาในป่าบ้านเกิด รัฐอากัสซอร์
http://i1187.photobucket.com/albums/...rl62o1_500.jpg
ช่วงสงครามเวียตนาม แฮธคอคสมัครเข้าเป็นทหารในหน่วยนาวิกโยธิน สหรัฐ
ช่วงแรกของการเป็นนาวิกฯนั้น คาสลอสทำหน้าที่เป็น “เอ็มพี” หรือสารวัตรทหาร
แต่หลังจากที่เห็นเหล่าเพื่อนนาวิกฯ ต้องตายจากการดักซุ่มโจมตีของเวียดกง
จึงได้อาสาสมัครขอย้ายเป็นเป็น “พลซุ่มยิง” แทน
หลังจากนั้นแฮธคอค จึงกลายเป็น “ตำนาน” ของพลซุ่มยิงในอเมริกา
แฮธคอค สามารถสังหารทหารเวียดนามเหนือไปได้ไม่ต่ำกว่า 400 ศพ
แต่ได้รับการรับรองจากกองทัพเพียง 93 ศพ (Confirmed body count)
คือต้องมีบุคคลที่ 3 ยืนยัน นอกเหนือจากตัวพลซุ่มยิงและพลชี้เป้าในทีม
ส่วนมากแฮธคอคจะอาสาทำงานเพียงคนเดียว
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขาใช้เวลาค่อย ๆ คลานถึง 4 วัน 3 คืน
เข้าสู่จุดซุ่มยิง จากระยะทาง 1,000 หลา
เพียงเพื่อที่จะลั่นกระสุนนัดเดียว
สังหารนายทหารเวียดนามเหนือ
http://www.imt.net/~mele/images/hathcock.jpg
จากผู้ “ล่า“ ก็กลายเป็นผู้ “ถูกล่า” ได้เหมือนกัน มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขาเล่าว่า
ทางทหารเวียดนามเหนือได้ส่งพลซุ่มยิงมือดีที่สุดเพื่อมา “เก็บ” แฮธคอคโดยเฉพาะ
แต่ก่อนที่จะเจอะกับแฮธคอค ทหารเวียดกงผู้นั้นก็ได้ฆ่านาวิกฯ ไปหลายศพแล้ว
ตอนนั้นแฮธคอค ออกไปพร้อมกับพลชี้เป้า ต่างคนต่างตามหากันและกัน
ยิงกว่าเกมส์ "แมวจับหนู"
จนกระทั่งวันที่เกิดเหตุ
ในจุดที่แฮธคอคซุ่มอยู่ได้สังเกตุเห็นแสงสะท้อนจากเลนส์กล้องฝ่ายตรงข้าม
จึงยิงสวนเข้าไปที่จุดนั้นทันที่ ปรากฏว่ากระสุนนั้นนัดพุ่งเข้าที่เป้าตาของคนเล็ง
แฮธคอคเล่าว่า ตัวเขาเองยิงได้ “เร็ว” กว่าเพียงเสี้ยววินาที่เท่านั้น
พันจ่าตรี คาร์ลอส นอร์แมน แฮธคอค ที่ 2
ถึงแก่ตายเมื่ออายุเพียง 57 ปี
สาเหตุหลักมาจากการที่เขาออกลาดตระเวณกับรถหุ้มเกราะ
แล้วโดนกับระเบิดจนไฟลุกท่วม แต่แฮธคอคยังมีสติดีอยู่
ได้คลานเข้าไปดึงตัวเพื่อนนาวิกฯ ออกมาได้ถึง 7 คน
โดยที่ตัวเขาบาดเจ็บสาหัส จากบาดแผลไฟลวกถึง 90 เปอร์เซ็นต์ของร่างกาย
http://i1187.photobucket.com/albums/...c/carlos01.jpg
สถิติสังหารไกลสุดที่แฮธคอคทำไว้คือ ที่ระยะ 2,286 หลา (2,090 เมตร)
ด้วยปืนบราว์นิ่ง เอ็ม 2 ขนาด .50 บีเอ็มจี (12.7x99 มม. นาโต้)
เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ปี ค.ศ. 1967
http://i1187.photobucket.com/albums/...athcocks50.jpg
คาร์ลอส แฮธคอคครองสถิตินี้อยู่นานถึง 37 ปี จนกระทั่ง เดือนมีนาคม ค.ศ. 2004
ระหว่างสงครามอ่าว สิบเอก ไบรอัน แครีเมอร์ แห่งกองพันจู่โจมที่ 2 กองทัพบกสหรัฐ
สามารถลบสถิติของแฮธคอคลงด้วยระยะ 2,515 หลา ( 2,300 เมตร)
ด้วยปืนบาร์เร็ท เอ็ม 82เอ1 กระสุนขนาด .50 คาร์ลิเบอร์อีกเช่นกัน
http://i1187.photobucket.com/albums/...arrett-m82.jpg
http://i1187.photobucket.com/albums/...ai_Mac/125.jpg
ปัจจุบันสถิติยิงสังหารศูตรไกลสุดเป็นของ
สิบโท แครก แฮร์ริสัน แห่งกองทัพบกอังกฤษ
เขายิงสังหารกลุ่มนักรบตาลิบันที่กำลังซุ่มยิงทหารอังกฤษ ในสงครามอาฟกานิสถาน
เมื่อเดือนพฤศจิกายน ปี 2009 ที่ระยะ 2,707 หลา (2,475 เมตร)
ด้วยปืน L115 A3 ใช้กระสุน .338 ลาปัวร์ แม็กนั่ม
http://i1187.photobucket.com/albums/...ac/Taliban.jpg
http://i1187.photobucket.com/albums/...c/sniper01.jpg
"สร้อยแห่งความสำเร็จ"
เป็นหัวกระสุนขนาด 7.62 มม. นาโต้ (.308 วินฯ)
ซึ่งถือเป็นกระสุนสไนเปอร์มาตราฐานสำหรับพลซุ่มยิง
จะมอบให้เฉพาะผู้ที่จบ
โรงเรียนลาดตระเวณและพลซุ่มยิง ของนาวิกโยธินสหรัฐเท่านั้น (Scout/Sniper School)
เป็นสัญลักษณ์ของเขี้ยว “หมูป่า - hog”
ผู้ที่ได้รับจะถูกนับถือเป็นนักล่าระดับพระกาฬ
“นักล่ามือปืน – Hunter of Gunmen” อีกที่หนึ่ง
ถ้าเป็นสไนเปอร์ธรรมดาไม่ได้จบจากโรงเรียนนี้
พลซุ่มยิงคนนั้นจะได้ชื่อแบบดูถูกหน่อย ๆ ว่า “ไอ้หมูบ้าน – Pig”
หรือได้แค่ระดับชั้นเพียง "Professionally Instructed Gunmen" เท่านั้น.
ภาพเปรียบเทียบกระสุนขนาด 5.56 มม., .338 ลาปัวร์ แม็กนั่ม และ 12.7 มม.
http://i1187.photobucket.com/albums/...-338-50BMG.jpg
http://i1187.photobucket.com/albums/..._Mac/msr01.jpg
หลังจากปูพื้นเรื่องของพลซุ่มยิง นักรบไร้เงาแล้ว
มาว่ากันต่อเรื่องของปืนสไนเปอร์จาก "เรมิงตัน ดีเฟนท์" ดีกว่าครับ
ตัวแรกที่น่าจะเป็นตัวท็อปสุดคือ
Remington MSR (Modular Sniper Rifle)
http://i1187.photobucket.com/albums/...Mac/msr_01.jpg
เป็นปืนที่ออกแบบโดยอดีตหน่วยสไนเปอร์ สำหรับใช้ในภารกิจสไนเปอร์โดยตรง
มีระยะหวังถึง 1,500 เมตร หรือ 1.5 กิโลเมตรเลยที่เดียว
http://i1187.photobucket.com/albums/...c/r_msr_02.jpg
Remington MSR ถูกออกแบบบมาในลักษณะโมดูล่า
สามารถถอดเปลี่ยนชิ้นส่วนต่าง ๆ ตามแต่ภารกิจได้โดยตัวผู้ใช้งานเอง
ระบบปฏิบัติการแบบลูกเลื่อน
พานท้านแบบพับได้
พร้อมปรับตั้งความยาวของพานท้าย ความสูงของพานท้ายได้ละเอียด
ลำกล้องแบบลอยตัวอิสระ (Free Float)
ความยาวลำกล้อง 27 นิ้ว สำหรับกระสุน .338 ลาปัวร์ แม็กนั่ม
24 นิ้ว สำหรับ .300 วินเชสเตอร์ แม็กนั่ม
20 นิ้ว สำหรับ 7.62 มม. นาโต้
เวลาเปลี่ยนขนาดกระสุนที่ใช้
ผู้ยิงเพียงเปลี่ยนลำกล้อง หน้าลูกเลื่อน (ตัวลูกเลื่อนยังใช้ของเดิม)
และแม็กกระซีนบรรจุกระสุนเท่านั้น
แม็กกาซีนบรรจุกระสุน 5, 7 และ 10 นัด (แล้วแต่ขนาดกระสุน)
ทำมาใช้กับกระสุน 3 ขนาดคือ
.338 ลาปัวร์ แม็กนั่ม, 300 วินเชสเตอร์ แม็กนั่ม และ 7.62 มม. นาโต้
http://i1187.photobucket.com/albums/...c/r_msr_04.jpg
http://i1187.photobucket.com/albums/.../r_rass_03.jpg
Remington R11 RSASS
หรือ เรมิงตัน เซมิ ออโตเมตริก สไนเปอร์ ซีสเต็มส์
ปืนสไนเปอร์กระบอกนี้ เป็นขนาดกระสุน 7.62 มม. นาโต้
แม็กกาซีนบรรจุ 20 นัด
ระยะหวังผล 800-1,000 เมตร
ระบบเซมิ-ออโตเมตริก
ลำกล้องมีให้เลือก 18 หรือ 22 นิ้ว
ติดกล้องเลียวโพลด์ MK4 M3 LR/T กำลังขยาย 4.5-14 เท่า
ด้านหน้ากล้องเป็นชุดไนท์ วิสชั่น สำหรับใช้ในกลางคืน
ส่วนท่อสีดำ ๆ ที่เห็นอยู่ปลายลำกล้องเ ป็นตัวลดเสียง-เสียง จากปากลำกล้อง
http://i1187.photobucket.com/albums/..._rass_02-1.jpg
http://i1187.photobucket.com/albums/.../r_RSASS01.jpg
http://i1187.photobucket.com/albums/...c/r_m24_02.jpg
Remington M24 A3
ปืน M24 A3 นี้พื้นฐานการพัฒนามาจาก "เรมิงตัน M700"
ปืนไรเฟิลทางพาณิชย์ ที่สร้างชื่อเสียงให้เรมิงตันมานาน
ขนาด 7.62 มม. นาโต้ แม็กกาซีนบรรจุกระสุน 10 นัด
ลำกล้องยาว 24 นิ้ว ระบบลูกเลื่อน
ติดกล้องเล็งของเลียวโพลด์ MK4 M3A อัตราขยาย 10 เท่า
ขาทรายของแฮร์รีส ยาวตลอด 43 นิ้ว
http://i1187.photobucket.com/albums/...c/r_m24_01.jpg