คันปาก อยากเล่า#1 ตอน....
กว่า "ลูกกุ้งฝอย" .... จะโตเปน "กุ้งมังกร" #1
ตอนที่หนึ่ง
ปฐมบท.......มิตรภาพความผูกพัน จักเกิดขึ้นได้แม้น เพียงได้เดินร่วมกันเพียง สี่ก้าว
เสียงเฟสบุ๊ก ดังติ้งๆ ขึ้นมา ระหว่างที่ผมกำลังเดินทางจากจังหวัดอุดรธานี กลับลงมายัง กรุงเทพมหานคร ท่ามกลางสายฝนโปรยปราย และความง่วงงุน
โดยอัตโนมัติ มือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเฟสบุ๊กขึ้นนมาอ่าน..... พี่แย้ปเบอร์โทรศัพท์หน่อย......ข้อความจากกัลยาณมิตรที่อุดรธานี ส่งมา ผมจึงรีบส่งเบอร์กลับไปตามที่ขอมาทันที.......
นี่คือ....จุดเริ่มต้นของมิตรภาพความผูกพันระหว่างผมกับกุ้งฝอยทั้งสามสิบกว่าชีวิตที่อ.ด่านซ้าย จ.เลย รวมถึงมิตรภาพจากกัลยาณมิตรที่ดี ที่ได้รับจากคณาจารย์ มรภ.เลย ที่ได้ร่วมงานกันมา
จากความทรงจำ....
เมื่อให้เบอร์โทรศัพท์ไปกับอาจารย์ที่อุดรแล้ว อาจารย์จากมรภ.เลยก็โทรประสานเรื่องของกิจกรรม ที่ต้องไปทำก็คือ การอบรมมัคคุเทศก์ท้องถิ่น อ.ด่านซ้าย จ.เลย ซึ่งโครงการนี้เปนโครงการย่อยในงานวิจัยโครงการใหญ่ จะมีทั้งเด็กและผู้ใหญ่เข้าร่วมโครงการ.....ผมไม่รู้รายละเอียดอะไรมากนัก ....แต่ก็ รับปากรับคำเปนอย่างมั่นเหมาะ เพราะชอบที่จะทำงานกับเด็กๆ โดยเฉพาะ "การสร้างยุวมัคคุเทศก์" ให้กับพื้นที่ต่างๆที่มีความต้องการ....
อย่างน้อย ก็ทำให้เยาวชนเหล่านี้ "รักบ้านเกิด" ของตนเองมากขึ้น
กว่าจะลงตัวเรื่องวันจัดฝึกอบรมก็...เกือบจะไม่ได้มา ดีว่ามีงานสองงานที่รับไว้ก่อนหน้านี้.....เลื่อน!!!!
หลังจากเสร็จงานทัวร์เรียบร้อยแล้ว.......
วันนั้น เปนครั้งแรกที่จะเดินทางตัวคนเดียวไปยังจังหวัด "เลย" ที่เรียกติดปากกันว่า..."เมืองเลย" ไม่ใช่ไม่เคยไป แต่ปกติจะได้ไปก็ต่อเมื่อ พาลูกทัวร์ไปเที่ยว!!!
ผมเลือกที่เดินทางไปจ.เลยตอนสายๆเพื่อไปให้ถึงตอนค่ำๆ จะได้พักก่อนคืนนึง คณาจารย์จาก มรภ.ได้ให้การต้อนรับเปนอย่างดี คุยไปคุยมา ปรากฏว่า เปนลูกศิษย์อาจารย์เดียวกัน ความสนิทสนม..ก็เริ่มขึ้นตรงความเปนรุ่นพี่รุ่นน้องทันทีทันใด
วันรุ่งขึ้น เมื่อเดินทางถึง สถานที่จัดอบรม วัดป่าเนรมิตวิปัสนา อ.ด่านซ้าย จ.เลย
หลังจากเหนเด็กๆและผู้ใหญ่ที่เข้ามาร่วมโครงการครั้งนี้ บอกตรงๆว่าหนักใจมาก ด้วยคาแรคเตอร์ที่แตกต่างกัน อายุที่แตกกระสานซ่านกระเซน ไล่มาตั้งแต่ป.ห้า ถึงปราชญ์ชาวบ้านอายุเกือบแปดสิบปี
อีกทั้งการอบรมครั้งนี้ ส่วนของผมถูกแบ่งเวลาไปให้กับกิจกรรมเสริมหลักสูตรถึงครึ่งหนึ่งเลยทีเดียว เรียกว่า มีเวลาแค่สามวันก็น้อยอยู่แล้ว....ตอนนี้เหลือวันครึ่ง แต่ต้องการผลสัมฤทธิ์การอบรมสูง แล้วจะทำยังไงดี???
แต่ถึงจะหนักใจแค่ไหน ก็บอกตัวเองว่า.....เราต้องทำได้สิน่า ตั้งใจแล้วนี่
และ....สิ่งที่กำลังลงมือทำนี้ก็เพื่อ ทดแทนคุณแผ่นดินเท่าที่ความสามารถที่มีจะเอื้ออำนวย
คนอย่าง "แย้ปปี้ อีเยอะมาก" ไม่มีคำว่า "ทำไม่ได้" นอกจากไม่คิดจะทำ......!!!!!
ภารกิจการสร้าง "ลูกกุ้งฝอย" ให้กลายเปน "กุ้งมังกร" จึงเริ่มต้นขึ้น ในวินาทีแห่งห้วงความคิดนั่นเอง......
โปรดติดตามตอนต่อไป แล้วพวกคุณจะหลงรัก "ฝูงลูกกุ้งฝอย"ของผม
แย้ปปี้ อาลักษณ์ไร้หัวใจ
ตอบพร้อมอ้างอิงข้อความเดิม
